~BİR MUCİZE OLSUN~

7.BÖLÜM"BİR MUCİZE OLSUN"

"Sen...sen bunu nerden buldun" dedi Savil ardından koşar adımlar ile yanına gidip tam karşısından durup konuştu.

"Sana diyiyorum duymadın mı beni? Sana onu nerden bulduğunu sordum"

Karan gayet ağlenen bi tavırla Savil'i izliyordu.

Genc kız artık gerçekten dayanamıyacağını anladı, çünkü karşısında ki adam ona hiç bir şekilde cevap
Vermiyordu, hattâ akisine eğeleniyordu, onun bu tavırlarına karşılık.

Savil ona daha çok yaklaşıp ellinde sabah çekmeceğe koyduğu fotoğrafı göstererek

"Sağır mısın?" işaret parmağını ona doğru salayıp
"SANA O FOTOĞRAFI NERDE BULDUĞUNU SORDUM"diye bağıdı genc kız.

Karan Savil'in bu hareketinden dolay yüzündeki sırıtma düz bir hal aldı.

Genc adamın kasılan çene hatlarından ve boynunda belirginleşen damarlardan sinirlendiğini apaçık beli oluyordu.

Sesini yükseltmesinin pek iyi birşey olmadığının  farkındaydı genc kız.

Karan sağ elli ile Savil'in ona doğru uzatığı ellini avcunun içine hapsetti.

Konuşmak için dudaklarını aralayan genc adam daha konuşamadan dudaklarını geri birbirine bastırdı, çünkü Savil konuşmasına izin vermeden bağırarak konuştu.

"BIRAK ELLİMİ!"dedi.

Genc kızın bu halinden zevk alan Karan konuşmamaktan kararlıydı.

Savil daha çok sinirlenerek boşta kalan sağ ellini yumruk yaparak Karan'a doğru savuruyordu ki Karan yumruğunu havada yakalayıp genç kızı kendisine çekti.  Yüzünü yüzünün hizasına getirerek konuştu.

"Bana sakın! Bir daha parmak uzatma anladın mı?"

"SANA ELLİMİ BIRAK DEDİM!"

"Bende sana Anlaşıldı mı Dedim?"

Savil genc adamın bu kadar rahat davranmasından rahatsız olduğunu ellini çekemeye çalışarak belli etti, ama ne yazık ki sadece çalıştı çünkü genç adamın tutuşu adeta koparmak ister gibiydi.

Savil Cem'in denediği taklidi onun üzerine de deneyecekti.

Cem demişken o halâ olduğu yerde onların kavgasını izliyordu,memnuniyetsiz bir şekilde.

"Peki, bunu sen istedin!"dedi Savil.

Dizini erkekliğine geçirmek için kaldırmıştı ki Karan elli ile engel olmuştu bu hareketi yaparken genc kızın ellini bırakmak zorunda kalmıştı.

Savil ellinin tekini kurtardığı için biraz olsa rahatlamıştı, fakat daha ne olduğunu anlayamadan sırtının sert bir göğse çarpması ve eline dolanan kollarla afalasa da bunun Karan olduğunu çok geçmeden anladı.

Daha ellini kurtaramamışken kolunu kaptırmıştı iyi mi?

Savil bu hareketinden dolayı daha çok sinirlendi.
Bu adam gerçektende ruh hastasıydı.
Çırpınarak kendini kurtarmaya çalıştı fakat işe yaramadı, Karan'ın iri cüssesiyle savaşacak kadar iri bir bedeni yoktu.

Bu sefer hiç düşünmeden popusuyla onu kendisinden uzaklaştırmaya çalıştı, bunun pek iyi bir hareket olmadığını kullağına gelen boğuk inlemeden anladı, hemen bu durumdan faydalanarak dirseğini Karan'ın karnına gecirdi.