ZABÓJSTWO

PRAWDA

Była około trzynasta kiedy Anastazja oraz Julia dotarły do San Salvador de Jujuy. Pogoda tam dopisywała, a dziewczyny poczuły się tam trochę nieswojo. Ludzie spacerowali w letnich ubraniach po ulicach, a sama temperatura dochodziła do dwudziestu stopni Celsiusza. W starym domu An, prawie codziennie padał śnieg lub deszcz, więc było dla nich dziwne kiedy zobaczyły taki widok. Jednak największy problem był taki, że nastolatki miały teraz codziennie podróżować do coraz to cieplejszych krajów. Dlatego po zjedzeniu obiadu udały się do sklepu aby zakupić ubrania odpowiednie na taką temperaturę, ponieważ w torbach miały ciuchy na wczesną, bardzo wczesną wiosnę lub bardzo późną jesień.

Początkowo brały tylko wygodne ubrania, typu spodenki z wysokim stanem, koszulki z krótkim rękawkiem lub bez. Jednak żeby nie było kupiły też bluzy jakby nadeszły chłodniejsze dni. Miały już podchodzić do kasy, aż Jula powiedziała.

-Luna musimy kupić sobie jakieś sukienki. Nie możemy cały czas latać w spodniach. Ponieważ... ponieważ eee... jeśli chcesz jeździć do innych krajów takich jak Paryż czy Chiny to musimy mieć też eleganckie ubrania.

Z niechęcią Anastazja musiała jej przyznać prawdę. Poza tym ona sama od dawna nie nosiła żadnej spódnicy czy kiecki. Nie zajęło im to nawet dziesięciu minut, a obie miały piękne kreacje. Cela wzięła jasno różową sukienkę z krótkim rękawkiem i czarnym grubym paskiem, a sama sukienka sięgała do kolan. Natomiast An kupiła błękitną sukienkę asymetryczną z odkrytymi ramionami. Przód był trochę nad kolana a tył sięgał kawałek pod kolana. Do tego jak w sukience przyjaciółki był czarny ale tym razem cienki pasek.

Spakowały je do swoich toreb( Anastazja do torby na ramię, a Cela do plecaka). Kiedy to ogarnęły poszły do toalety i się przebrały w spodenki, zwykłą bluzkę oraz adidasy. Po przebraniu się wyszły na miasto.

Spokojnym krokiem ruszyły przed siebie. Z obu stron przechodzili ludzie, w restauracjach było również pełno osób. Spacerowanie między innymi sprawiało dużo przyjemności. Jednak w pewnym momencie kiedy siedziały w parku na ławeczce poczuła coś znajomego. Nie wiedziała jednak przez chwilę co to. Nagle do niej dotarło. Były to perfumy których używał jej ojciec z jego firmy bo jedyne czemu ufał to rzeczy wykonane własnoręcznie lub z własnego pomysłu przez firmę. Mężczyzna który ich używał jeździł dookoła parku. Przejechał jeszcze kilka razy i już się nie pojawił. Kiedy dochodziła godzina dwudziesta nastolatki ponownie udały się na lotnisko by polecieć do najbardziej niezwykłego miejsca na ziemi. Było ono zwane miejscem świateł oraz Wielkim Jabłkiem. Chodziło o Nowy Jork.

Przez większość lotu dziewczyny spały ponieważ lot był długi. Trwał aż 25 godzin i piętnaście minut. Kiedy były już prawie na miejscu, a samolot miał się powoli szykować do lądowania. Za oknem były widoczne ogromne budynki oraz jedyną w swojej postaci Stułę Wolności. Po wylądowaniu poszły zwiedzać miasto. Na początku przejechały mostem Brooklyn Bridge wprost do centrum miasta. Dziewczyny po powolnym spacerze około godziny 19:14 były już w Times Square. Niecałe pięć minut później na wszystkich ekranach pojawił się znak węża, a tajemniczy głos spokojnym głosem odparł.

-Witam mieszkańców planety ziemia. Jak wiecie na całym świecie moi ludzie zabijają mieszkańców wielu państw. Jednak to już koniec tej udręki, ponieważ moja misja się spełniła w większym stopniu niż się spodziewałam. Całe Chiny pozbyły się problemu przeludnienia. Japonia zyskała nowe ziemie pod rozbudowę kraju na niewielkich wyspach. I to są dobre wieści... Natomiast są też gorsze rzeczy według innych osób. Otóż od teraz będą nowe zasady, nowe prawa z których będą rozliczani wszyscy, bez wyjątku. Nieważne czy to prezydent, sędzia, policjant czy polityk.

W tym momencie ponownie na na tablicach pojawiły się reklamy z promocjami jakiś produktów w sklepach oraz zapowiedzi lotów lotniczych firmy Gaja. Ludzie dookoła się niepokoili jak i cieszyli, że nie będzie więcej ofiar w ludziach.