Ζάχαρη

Κεφάλαιο ένα

"Τέλος και για σήμερα. Μόνο μία τελευταία παραγγελία έμεινε. Πάρη, μου δίνεις εκείνο το μπουκέτο με τις ορχιδέες; Θα πάω εγώ την παραγγελία, εσύ κλείσε το μαγαζί εντάξει;".

"Εντάξει, αφεντικό. Τα λέμε.".

Ο κύριος Γιώργος, αφού έβαλε τις ορχιδέες στο φορτηγό, ξεκίνησε το όχημα και έφυγε.

"Καληνύχτα, Πάρη. Τα λέμε την Δευτέρα." η Δανάη μου χαμογελάει κι εγώ της το ανταποδίδω.

"Καληνύχτα, Δανάη. Να προσέχεις!" της φωνάζω λίγο πριν φύγει.

"Κι εσύ!".

Ένα όχημα πέρασε έξω από το ανθοπωλείο και πρόλαβα να ακούσω μία μελωδία πριν κλείσει τελείως η πόρτα. Μια γνωστή μελωδία. Η αγαπημένη της..

Έκλεισα με δύναμη και κλείδωσα το συρτάρι του ταμείου και έβαλα με νευρικές κινήσεις το τζάκετ μου. Ήταν το αγαπημένο της. Εκτός αν μου είπε και για αυτό ψέματα.

Νευριασμένος στη σκέψη της πήρα τα κλειδιά της παλιάς μηχανής μου, κλείδωσα το μαγαζί και ξεκίνησα τον προορισμό μου για το σπίτι. Το νέο μου διαμέρισμα. Χαίρομαι που επιτέλους κατάφερα να αγοράσω ένα διαμέρισμα της προκοπής. Το προηγούμενο είχε τα χάλια του.

Αποφάσισα να μη βάλω κράνος και ξεκίνησα τη μηχανή τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα. Κάθε γνωστό σημείο που περνούσα έκανε την καρδιά μου να πονάει περισσότερο. Έσφιξα τα χείλη μου και έτρεξα πιο γρήγορα.

Το φανάρι άναψε κόκκινο, έτσι πάτησα φρένο. Η καρδιά μου χτυπούσε με έντονους ρυθμούς από την αδρεναλίνη. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου για να ηρεμήσω. Και αμέσως το άφησα να πέσει σαν άψυχο δίπλα από το σώμα μου. Έμεινα ακίνητος στην θέα της. Μα όταν είδα και τον άλλον δίπλα της ένιωσα να τρελαίνομαι.

"Παλιό..." μουρμούρισα και ήμουν έτοιμος να κατέβω από τη μηχανή, όταν άκουσα φωνές και κορναρίσματα από πίσω μου.

Κοίταξα προς τα πάνω στο φανάρι και είδα ότι είχε ανάψει πράσινο. Ξεκίνησα τη μηχανή αμέσως και έσφιξα δυνατά τα χέρια μου στο τιμόνι. Αν δεν έφευγα από εκεί σύντομα δεν ξέρω κι εγώ τι θα του έκανα. Αλλά δεν φταίει αυτός. Τουλάχιστον, όχι εξ ολοκλήρου. Αυτός απλά την ερωτεύτηκε, όπως κι εγώ.

"Γαμώτο." είπα μέσα από τα δόντια μου όταν ένιωσα ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό μου.

Το σκούπισα γρήγορα και συνέχισα τον δρόμο μου προς το καινούριο μου σπίτι. Μόλις έφτασα πάρκαρα τη μηχανή στο μικρό χώρο στάθμευσης της πολυκατοικίας και την κοίταξα για μια στιγμή προτού μπω επιτέλους μέσα.