"Πάρη, τέλος για σήμερα. Θα καθαρίσει ο Γιώργος, φύγε εσύ.".
"Έγινε, Δημήτρη. Σίγουρα δεν θα χρειαστείτε κάτι άλλο από εμένα;" ρωτάω καθώς μαζεύω τα λιγοστά πράγματά μου.
"Όχι, όχι, όλα καλά. Τελειώσαμε.".
"Εντάξει τα λέμε.".
Με χαιρετάει και εγώ ετοιμάζομαι να πάω στην μηχανή μου. Κοιτάω το ρολόι μου και βλέπω ότι πήγε μία η ώρα το ξημέρωμα. Τρίβω τα μάτια μου και βάζω το κλειδί στη μίζα.
Χριστίνα Στεργίου.. Χριστίνα Στεργίου..
Κάπου το έχω ακούσει ξανά αυτό το όνομα. Και το πρόσωπό της, κάτι μου θυμίζει.
Έφτασα στην πολυκατοικία και πήγα να σκοντάψω από τη νύστα όταν άνοιγα την μεγάλη πόρτα της εισόδου. Σήμερα κουράστηκα λίγο, όποτε θα πάρω το ασανσέρ.
Όταν φτάνω στον όροφο μου βλέπω την Χριστίνα να προσπαθεί να ξεκλειδώσει την πόρτα της. Τραγουδούσε κάτι. Κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου.
"Your sugar. Yes, please. Won't you come and put it down on me. I'm right here, 'cause I need. Little love and little sympathy.
Yeah you show me good loving.
Make it alr..."."Γεια!" της φωνάζω για να με προσέξει και να σταματήσει να τραγουδάει αυτό το τραγούδι. Το έχω σιχαθεί προ πολλού.
"Γεια σου!" με κοιτάει χαμογελώντας και εγώ της ανταποδίδω το χαμόγελο.
Πώς γίνεται κάθε φορά που την βλέπω να χαμογελάει;
"Τι ακριβώς κάνεις;" σηκώνω ερωτηματικά το φρύδι μου και αυτή κοκκινίζει.
Και κάθε φορά κοκκινίζει.
"Εμ.. Πήγα να πετάξω τα σκουπίδια και να καληνυχτίσω τις φίλες μου και.. ξέχασα το κλειδί μέσα. Και με το τσιμπιδάκι προσπαθώ αρκετή ώρα αλλά δεν γίνεται! Ξέρω ότι είναι χαζό και γίνεται μόνο στις ταινίες, αλλά είπα να προσπαθήσω." σηκώνει τους ώμους της ξεφυσώντας και εγώ γελάω.
"Έχει τύχει και σε εμένα αυτό. Μόνο που εγώ δεν χρησιμοποίησα τσιμπιδάκι." την κοιτάω με την άκρη του ματιού μου και εκείνη βάζει μία τούφα από τα μαλλιά πίσω από το αυτί της.
Ψάχνω στο τσαντάκι μέσης μου και βρίσκω την κάρτα που έχω για τα μέσα κυκλοφορίας. Πλησιάζω την πόρτα και χώνω την κάρτα στη σχισμή της, ψάχνοντας για το σημείο που κλειδώνει.
"Είσαι σίγουρος ότι αυτό θα πετύχει;" ρωτάει αβέβαια η Χριστίνα.
"Τι καλύτερη λύση έχεις;".
YOU ARE READING
Ζάχαρη
Short Story"Δεν θέλω να χρειάζομαι την αγάπη σου, Χριστίνα! Θέλω να... να είμαι τόσο βαθιά χωμένος σε αυτή, που να μη με νοιάζει καν."