Ζάχαρη

Κεφάλαιο έντεκα

Οι ακτίνες του ήλιου ενοχλούν τα μάτια μου και αναγκάζομαι να τα ανοίξω. Τεντώνομαι και το βλέμμα μου πέφτει στην Χριστίνα, η οποία είναι ξαπλωμένη πάνω μου και έχει τυλίξει τα χέρια της γύρω μου. Χαμογελάω με αυτή την εικόνα.

Κοιτάω γύρω μου. Μείναμε εδώ όλη νύχτα. Πάλι καλά που αυτό το σημείο είναι λίγο πιο απομονωμένο στο βουνό και δεν έρχονται συχνά οι ορειβάτες από εδώ. Ή οποιοσδήποτε άλλος. Χαλαρώνω ξανά το σώμα μου και παρατηρώ τον ουρανό. Είναι καθαρός από σύννεφα και μόνο ο ήχος των πουλιών ακούγεται.

Είναι τόσο γαλήνια που με κάνει να μη θέλω να φύγω από εδώ. Όμως πρέπει να γυρίσουμε κάποια στιγμή. Έχω πιαστεί ολόκληρος από το σκληρό έδαφος που κοιμήθηκα και η Χριστίνα είμαι σίγουρος ότι χρειάζεται ξεκούραση.

Χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά της και ύστερα το πρόσωπό της.

"Χριστίνα;" ψιθυρίζω και την φιλάω στο κεφάλι. "Ξυπνά, Χριστίνα.".

Εκείνη μουγκρίζει με παράπονο και κουνιέται πάνω στο σώμα μου. Τα μπούτια της τρίβονται στο επίμαχο σημείο μου και η ανάσα μου κόβεται απότομα. Καλύτερα να την ξυπνήσω γρήγορα πριν αρχίσει κάτι που δε θέλει.

"Χριστίνα, ξυπνά, πρέπει να γυρίσουμε σπίτι." λέω και την ακουμπάω απαλά δίπλα μου.

Με το που απομακρύνεται από κοντά μου ξεφυσαω ανακουφισμένος και την κοιτάω χαμογελαστός. Αυτή η κοπέλα ό,τι και να κάνει με ανάβει. Την αγαπώ τόσο- όχι, δεν την αγαπώ. Είναι πολύ νωρίς γι'αυτό.

"Χριστίνα!" υψώνω ελαχιστα τον τόνο της φωνής μου και την σκουντάω.

Εκείνη ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάει με ένα νυσταγμένο ύφος.

"Τι έγινε;" λέει με τη βραχνή φωνή της από τον ύπνο.

"Μας πήρε ο ύπνος εδώ. Έλα, πρέπει να φύγουμε." σηκώνομαι από την κουβέρτα, όμως το χέρι της με σταματάει.

"Δεν ήταν όλα ένα όνειρο, έτσι;" ρωτάει μπερδεμένη.

Χαμογελάω για εκατομμυριοστή φορά από τότε που τη γνώρισα.

"Όχι, δεν ήταν." απαντάω και σκύβω για να της δώσω ένα φιλί.

Αφού μαζέψω την κουβέρτα και ανέβουμε ξανά στη μηχανή, επιστρέφουμε στην πολυκατοικία. Σε όλη την διαδρομή ένιωθα μία απερίγραπτη χαρά και η επιθυμία μου να τη φιλήσω και να της κάνω πιο ανήθικα πράγματα, όλο και μεγάλωνε.