Ζάχαρη

Κεφάλαιο εφτά

Χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά της και εκείνη βολεύει καλύτερα το κεφάλι της πάνω στο στέρνο μου. Χαμογελάω σκεπτόμενος τι έγινε πριν λίγα λεπτά και κλείνω τα μάτια μου.

"Πάρη;" ακούω τη γλυκιά φωνή της και βγάζω ένα σιγανό επιφώνημα ως απάντηση.

"Δεν θέλω να φανώ ξενέρωτη ή εκνευριστική ή κάτι τέτοιο, αλλά.. Τι είμαστε;" ρωτάει διστακτικά και ανοίγω τα μάτια μου.

Σηκώνω το κεφάλι μου και παρατηρώ τα ανέμελα μαλλιά της που είναι απλωμένα στο θώρακά μου. Ξεφυσαω και ρίχνω πάλι το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Έχει δίκιο σε αυτό που ρωτάει. Τι είμαστε;

"Δεν ξέρω." απαντάω ειλικρινά.

"Πάρη.." λέει, απογοητευμένη από την απάντηση μου. "Ρωτάω, γιατί δεν μπορώ να είμαι σε μια... σχέση, χωρίς καν να ξέρω τι σχέση είναι. Θέλω κάτι σίγουρο. Δεν θέλω απλά να έρχομαι εδώ και να κάνουμε σεξ.".

Αφήνω μια ανάσα προβληματισμένος και κοιτάω το ταβάνι. Κάτσε. Είπε σχέση; Χαμογελάω, αλλά το κρύβω γρήγορα όταν εκείνη σηκώνεται και στηρίζει τον εαυτό της με τα χέρια της πάνω μου.

Ας της το παίξω λίγο δύσκολος.

"Ώπα, τι εννοείς σχέση; Και τι, δεν σου αρέσει αυτό που έχουμε ήδη;" την πειράζω με ένα σοβαρό τόνο και την βλέπω να αποσυντονίζεται για λίγο.

"Νόμιζα.. Ξέρω ότι δεν έχουμε κάποια σχέση, αλλά δεν θέλω ούτε να βρίσκομαι σε μία κατάσταση όπου κάνουμε μόνο σεξ." λέει και χαμηλώνει τα μάτια της. "Εδώ δεν σε ξέρω ούτε λίγο!".

"Δεν είναι αλήθεια αυτό!" λέω και με κοιτάει περίεργα. "Ξέρεις τι δουλειά κάνω." συνεχίζω και γελάει.

"Ναι, λοιπόν, πιο ουσιαστικά πράγματα από αυτό." χαμογελάει στραβά και κάνω πως σκέφτομαι.

"Δηλαδή, ποιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα; Τέτοια πράγματα;" ακουμπάω τη μύτη της παιχνιδιάρικα και γελάει ξανά.

"Ξέρεις τι εννοώ, Πάρη.".

Το χαμόγελο μου χάνεται και σκέφτομαι για λίγο. Δηλαδή, τι θέλει;

"Δηλαδή, τι θέλεις; Σχέση;".

Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ δεν μου αρέσει η ιδέα. Δεν μπορώ να κάνω σχέση, όχι τώρα. Αν αποδειχτεί όπως η προηγούμενη;

Όχι, Πάρη, δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι για τη Χριστίνα! Και πάλι, όμως, δεν μπορώ να το ρισκάρω.