Το κεφάλι μου πονάει απίστευτα και αναγκάζομαι να ξυπνήσω με ένα μουγκρητό. Γυρίζω πλευρά στο κρεβάτι και αγνοώ τον πονοκέφαλο, αρνούμενος να ανοίξω τα μάτια μου. Απλώνω το χέρι μου για να βολευτώ καλύτερα, όμως συγκρούεται με κάτι σταθερό και μαλακό.
Απορημένος σηκώνω το κεφάλι μου και αυτό που βλέπω με αφήνει άφωνο. Ένα γυναικείο σώμα είναι δίπλα μου. Είναι γυμνό γυναικείο σώμα είναι δίπλα μου. Και το πρόσωπο που με κοιτάει κάνει τον ξύπνιο εφιάλτη μου ακόμα χειρότερο.
Σηκώνομαι όρθιος απότομα και τσιμπάω τον εαυτό μου για να σιγουρευτώ ότι δεν ονειρεύομαι. Συνειδητοποιώ ότι είμαι κι εγώ γυμνός και αρπάζω γρήγορα το, πεταμένο στο πάτωμα, εσώρουχό μου και το φοράω αστραπιαία.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" ρωτάω σοκαρισμένος.
"Δεν θυμάσαι;" απαντάει ναζιάρικα και σηκώνεται από το κρεβάτι.
Αμέσως κλείνω τα μάτια μου με το χέρι μου. "Φορά κάτι, για όνομα του Θεού!" φωνάζω.
Νιώθω να κολλάει το γυμνό σώμα της πάνω στο δικό μου και πάω να φύγω, όμως κρατάει σφιχτά τα μπράτσα μου. Τα νύχια της χώνονται στο δέρμα μου και την κοιτάω αγριεμένος.
"Άφησε με! Λέγε, τι κάνεις εσύ εδώ; Γιατί... είμαστε γυμνοί και οι δύο;" την τελευταία ερώτηση τη διατυπώνω με αηδία να στάζει από το στόμα μου.
"Γιατί εχθές.." λέει και πλησιάζει το αυτί μου. "Κάναμε παθιασμένο έρωτα." ψιθυρίζει ερωτικά.
Την σπρώχνω με δύναμη από πάνω μου και περιμένω να μου πει ότι κάνει πλάκα.
"Τι; Τι λες; Είσαι τρελή;" φωνάζω.
Σηκώνει τους ώμους της δήθεν αθώα και με κοιτάει πονηρά. Πριν προλάβω να πω κάτι άλλο, τα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα διακόπτουν τις μπερδεμένες σκέψεις μου.
"Μείνε εδώ. Δεν τελειώσαμε." λέω ψύχρα στην Στέλλα και κατευθύνομαι προς την πόρτα.
Μόλις την ανοίγω, στο θέαμα της Χριστίνας με λούζει κρύος ιδρώτας. Με προσπερνάει πριν προλάβω να τη σταματήσω και κατευθύνεται με θυμωμένα βήματα προς το σαλόνι.
Την ακολουθώ και όταν φτάνω κοντά της υψώνει το κινητό της μπροστά στη μούρη μου και κουνάει νευρικά το πόδι της. Κοιτάω περίεργος την οθόνη και αυτό που βλέπω μου κόβει τα γόνατα. Είναι ένα στόρι στον λογαριασμό μου στο instagram που δείχνει εμένα και την Στέλλα να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι. Εγώ κοιμάμαι και η Στέλλα στέκεται δίπλα μου, αγκαλιάζοντας με, με ένα χαμόγελο στα χείλη.
YOU ARE READING
Ζάχαρη
Short Story"Δεν θέλω να χρειάζομαι την αγάπη σου, Χριστίνα! Θέλω να... να είμαι τόσο βαθιά χωμένος σε αυτή, που να μη με νοιάζει καν."