My hero - lukanette

Kaçış planı başarılı

 Saat 8:30, buluşmaya 1:30 saat var.

Planı başlatma zamanı.

- ben erken yatıcağım benim canım ailem, iyi geceler.

 Annemi ve babamı öptükten sonra odama geçip kapımı kilitledim.

 Beyaz, pembe tonlarında çizgili, yakası düşük bir uzun kollu bluz giydim; altına uzun çorap ve siyah etek giydim, siyah babet tarzı bir ayakkabı giyip her zamanki gibi saçlarımı yandan topladım, tatlı beyaz bir kol çantası ile tam olmuştu. Biraz son bahar tarzı var tabi..

  Tiki yanıma gelip

- Bundan emin misin mari, güçlerini böyle kullanman yanlış olmaz mı ?

Dolaptan üstüme bir mont aldım.

- Şuan benim için tek seçenek o, babamın ne kadar kızdığını sen de gördün tiki. Söz verdikten sonra gitmezsem yanlış olur asıl.

 Eveet, babama sormayı denedim. Yaklaşık bir saat azar işittim tabi. Kaçmak tek seçenek, sözümden dönemem ya...

- TİKİ.. BENEKLEER

Özlemişim bea. Birkaç gündür hiç dönüşmeyince özledim tabi. 

Dönüştükten sonra montumu alıp yatağımın üstünden balkona çıktım. Yoyomu luka'ların sokağının yakınlarında yüksek bir yere attım, evlerimiz uzak değildi ama biraz dolanarak gidecektim.

 Bir çatının üstünden yoyomu atmak üzereyken arkamdan bir ses duydum.

- Uğur böceği ?

 Yutkunarak arkamı döndüm. tahmin ettiğiniz gibi

- Kara kedi, selam

 Olabildiğince gülümsemeye çalıştım, artık ne kadar yapabildiysem. Montu arkamda saklamaya çalıştım ama pek olabildiğini sanmam..

- Devriye değil sanırım, nereye gidiyorsun uğur böceği ?

 Evet, montu fark ettiği çok belli. Fark etmese sorun olurdu asıl.

- Eveet.. Devriye değil, bir yere gitmem gerekliydi de....

 Kara kedi bana biraz daha yaklaşıp monta daha dikkatli baktı.

- Güçlerini böyle şeyler için mi kullanıyorsun.. benim tanıdığım uğur böceği böyle bir şey yapmazdı.

 Kara kedi, beni daha çok germek zorunda mısın. Biradan gerginlikten yırtılacağım sanırım.

- Tabi böyle bir şey yapacak biri değilim, ama yapmam gerekiyordu.

Kara kedi kollarını bağlayıp bana sert bir şekilde baktı, sorguya devam ederse geç kalıcam ve bu bana sorun yaratabilir. En az yarım saat erken gitmeliyim ki luka'yı çıkmadan yakalayayım.

- Peki o zaman, ben seni tutmayayım.

 Kurnazca gülümsemeye başladı, aklından bile geçirme kedicik.

- Beni takip etmeyi deneme bile kedi !

 Kollarını iki yana doğru açıp ' ben masumum ' bakışları attı.

- Kedi, bugünlük bu kadar devriye yeter bence hadi sen eve git, ben dışarıda olacağım zaten.

 Gülümseyip arkasını dönüp biraz yürüdü. Sopasını aşağı doğru tutup gitmeden bana son bir atıfta bulundu.

- Peki büçüşüm, beni unutma da

 Seni unutmak ne mümkün ..

- Teşekkürler kedicik.