learn to kiss //johnlock ✔️

20

Üç gün geçmişti ve hala yeterince iyi bir seri katil olayı yoktu, Sherlock'sa evde pinekleyip durmaktan sıkılmıştı. John işe dönmüştü ve konuşacak kimsesi bile yoktu.

Tüm gün ölmeden önceki yarım kalan deneylerine odaklandı, pek içinden gelmesede. John'la birlikte maceranın peşinde koşmak daha çok ilgisini çekiyordu.

221B'nin kapısı sonunda açıldığında Sherlock rahatlamış bir nefes verdi.

"Hala bıraktığım yerdesin," dedi John. "Ama toplanman gerek, seni biriyle tanıştıracağım."

Sherlock 'gördün mü, abim haklıymış' demek istedi. 'ölümden döneli 3 gün oldu ve sen çoktan 2 yabancıya hayatta olduğumu söyledin'

Tabii yinede sesli dile getirmedi, aralarının iyi olmasından memnundu. "Kiminle?" diye sordu, aptal biri olmamasını umarak.

"Jeanette, sevgilim."

Sherlock tepki vermeyerek üzerini düzeltti sadece, oysa kafasının içinde bir sürü düşünce vardı.

Bana aşık olup olmadığını sordum ve birden 13 ay sonunda sevgili yapmaya karar verdin, kendini fazla belli ediyorsun John Watson.

"Birazdan burda olur," John ortalığa dağılmış kağıtları toplamaya çalıştı. "Ona karşı kibar olabilir misin, gerçekten değer verdiğim birisi."

"Elbette," arkadaşı böyle uyumlu olmasına şaşırmış bir bakış attı.

"Senin için önemliyse benim içinde önemlidir, John."

Kapının zili çaldı, John koşar adım aşağı inerken Sherlock durumun saçmalığına gülmek istiyordu.

Bir dakika dahi geçmeden John ve Jeanette göründüler. Hızlı bir çıkarım sonucu kızın 2 kedisi olduğunu, öğretmen ve paraya önem veren biri olduğunu farketmişti.

"Merhaba, ben Sherlock Holmes."

"Ölümden dönmenize sevindim," dedi kız dedektifin elini sıkarken. "Davalarınızı okumak beni hep heyecanlandırmıştır."

Bu bir yalandı ama üstünde durmak istemedi, John'un bloğuna iltifat ediyordu kendince.

"Teşekkürler, bende ölü olmayı bırakmaktan memnunum. Para kazanmaya dönmek güzel,"

Son cümlesi yüzünden John kaşlarını kaldırsada -Sherlock için paranın hiçbir zaman mühim olmadığını biliyordu çünkü- mesaj gitmesi gereken yere gitmişti.

Jeanette koltuktaki kağıtları yere iteleyip oturdu ki bunu yaparak diğer iki adamdan yargılayıcı bir bakış kazanmıştı. Bu odadaki her karalama dahi çok önemliydi.

"Şarap ister misin Jeanette?" diye sordu. "Kırmızı, beyaz?"

"Kırmızı alayım, teşekkürler hayatım."

Sherlock cidden kusma isteğiyle dolup taştı. 3 gün içinde hayatım denecek seviyeye gelmeleri imkansızdı ve bu kız kesinlikle fazla yapmacıktı.

"Siz iki aşk kuşları nasıl tanıştınız?" diye sordu Sherlock. Randevu sitesinden olmamasını umdu, son günlerde John'u takip etmeyi bırakmıştı.

"Ortak bir arkadaşımız aracılığıyla, Sarah. Hastanede çalışıyor ve benimde liseden arkadaşım," Kız tebessüm etti, dedektife yaranmak için bundan çok daha iyisini yapmalıydı.

"Peki, nereye borcun var? Paraya karşı hırsını ya da üzerindeki baskıyı nasıl anladığımı sorma, boşa zaman kaybı olur."

Yinede kız tam bir aptal gibi kalakaldı ve John gelene dek konuşmadı. Kesinlikle iyi bir oyuncuydu.

"Teşekkürler,"

John Sherlock'a da uzattığında mecburen aldı ama içmeyi pek seven biri sayılmazdı. Jeanette yana kaydı ve John yanına oturdu -aslında fazla yanına çünkü içiçe geçmiş gibi duruyorlardı.

Ortamdaki sessizlik büyüdüğünde Sherlock hiç dokunmadığı şarap kadehini alarak koltuğuna geçti. "Belki de siz çifte kumrular dışarı çıkıp eğlenmelisiniz, kaçan bir seri katil ya da bombacı bir terörist olmadan 221B epey sıkıcı olabilir."

Jeanette hemen çantasını alıp kalktı, "Aslında iyi olur, " diyerek. "Her gün evdeyiz zaten, değil mi John?"

"Evet, evet. Sen in bende ceketimi falan alıp geliyorum." Kız Sherlock'a veda etmeden merdivenlere yöneldiğinde "Ona ne dedin?" diye sordu John.

"Sadece küçük bir çıkarım, çokta rahatsız edici değildi. Jeanette para avcısı John, dikkat etsen iyi olur."

"Sana soracak değilim," arkadaşı ceketini giydi, alnına düşen kumral saçlarıyla dedektife bakıyordu. Sherlock isteğine uyarak ayağa kalktı, küçük adımlarla ona doğru giderken beklediği cevabı verdi.

"Aşkın daima tehlikeli ve zayıflatıcı bir dezavantaj olduğunu varsaymışımdır, John. Jeanette'i getirip kendini ve beni farklı şeylere inandırmaya çalışıyorsun ama işe yaramayacak," gözlerini gözlerinden bir saniye bile ayırmadı. "İstediğin kadar buna devam et, bir bakışın tüm çabalarını silip atıyor."

John sertçe yutkundu, gözleri yine odanın farklı bölümlerine doğru gezintiye çıktı."Sana aşık değilim, Sherlock ve bu bir oyun değil."

"Hiçbir zaman oyun değildi zaten. Her neyse, sen gidip sevgilicilik oynamaya devam et sevgili Watson. Sonuçta çaresiz hissedersen ya da kendini bir çıkmazda bulursan çözümün nerde olduğunu biliyorsun: 221B Baker Sokağı."

p.s: SadistRahip kuralları ihlal ediyorsun bebeim bak djxjjxxkxl iftar vakti bununla uğraşıp durma diye yb attım yoksa sana sinirliydim, bunu böylece bilesin.
bb