Ateş'e Sürgün - Hanzade Serisi 2

Rüya

***

Her yer kalabalıktı, etrafından insanlar geçiyor ama hareket edemiyordu sevdiğine yetişemiyordu gitmesine engel olamıyordu, Banu birden bire tam karşılarına çıkmıştı, Asaf Ateş dahada panik olmuştu korkuyordu yeniden Filiz'i kaybetmekten, başını tekrar sevdiğine çevirdiğinde kanlar içinde yerde öylece yatıyordu. Sanki kulağı sağır olmuştu nasıl duymamıştı, koşmaya çalışıyordu ama sanki yerler ayağının altından kayıp gidiyordu. Ne kadar koşarsa koşsun ne kalabalığı yarıp yetişebiliyordu nede koşup. Filiz titriyordu elini kaldırıp uzatmıştı yardım etmesi için ama Asaf Ateş koşuyordu bağırsada sesi çıkmıyordu. Birbirlerine ellerini uzatsada kavuşamıyordu nefes kadar yakındı ama aşılmayacak dağ kadarda uzaktı. Filiz'in gücü git gide yok oluyordu üstü etrafı kan içindeydi, havaya kaldırdığı eli sert bir şekilde yere düşmüş ve gözleri kapanmıştı. O an sanki son kez nefes almıştı göğüsü son kez şişmiş ve sönmüştü, o sıra yetişebilmişti Asaf Ateş. Yere kendini atıp kucağına aldığında sıkıca sarılmıştı gözlerinden inen yaşlar görmesine engel oluyordu, sevdiği kucağındaydı ve cansızdı en ufak tepki dahi vermiyordu. Çığlıklarını kimse duymuyordu, ciğerleri patlarcasına haykırmıştı o saniye işte kısılan sesi açılmıştı: "FİLİZ" yataktan fırlar şekilde kalkmıştı. Kan ter içerisindeydi gözlerinden yaş geliyordu. Gecenin karanlığı gözleri kör ediyordu resmen, Filiz sevdiği adamın feryadıyla beraber uyanmış ve hemen abajuru açmıştı. Odanın aydınlamasıyla sevdiğine doğru dönüp sarılmıştı.

"Sadece rüyaydı ben buradayım" diyebilmişti gördüğün ne olduğunu bilmeden. Genç adam hızla sarılmış saçlarından öpmüş kokusunu içine çekmişti. Uzaklaşıp sürekli bakıyordu yaşayıp yaşamadığını görmek için.

"Filiz sadece rüya değildi" diyebilmişti nefes alışverişleri çok hızlıydı.

"Sakin ol bak ben buradayım aşkım"

"Filiz yalvarırım beni bırakıp gitme"

"Söz gitmem Asaf'ım" demişti sevdiği adamın yüzünü küçük ellerinin arasına alıp öptüğünde: "git desende gitmem lütfen ağlama" bir yandan Asaf Ateş'in akan göz yaşlarını silerek. Bu haline genç kadında üzülmüş ve endişelenmişti.

"Seni seviyorum Sürgün bunu hiç bir zaman unutma tamam mı! Gitme"

"Bende seni seviyorum sevgilim. Söz veriyorum gitmeyeceğim" sıkıca sarılmışlardı ve kendilerine geriye doğru bırakmışlardı. Filiz kolunu geriye doğru uzatıp kapatmıştı ışığı yatak odası tekrar zifiri karanlığa burunmuştu. Asaf Ateş dahada sıkı sarılmıştı, sevdiğinin nefesini boynunda hissetmek istiyordu.

Gün aydınlayancaya kadar duâ etmişti, bu gördüğü ikinci rüyaydı bir hafta içerisinde. Filiz sürekli kocasının kabuslarından endişeleniyordu, yatak odalarından dışarıya dahi çıkmasını istemiyordu neredeyse. Ancak genç adamın bilmediği bir şey vardı kı Filiz'in aklındaki intikam. Banu'yu bu kadar kolay gitmesine izin vermeyecekti ona ders verecekti bir daha evli adamlara musallat olmaması için. Sadece zamanı bekliyordu o kadar ve o zaman yakındı hemde yarından daha yakındı. Genç adam kolundaki saate baktığında uyuyan kadının saçlarına küçük bir buse bırakıp onu uyandırmadan kalkmış. Üzerini değiştirip hemen ağabeyinin çalışma odasına gitmişti. Kabuslarının bir işaret olduğuna inanıyordu.

Kapıyı tıklatıp içeri girdiğinde ağabeyi önündeki dosyalara gömülmüş dikkatle çalışıyordu. Başını kaldırdığında kardeşinin endişeli yüzüyle karşılaşmıştı: "Ağabey girebilir miyim?" Demişti kapının önünde.

"Tabi oğlum geç otur" demişti eliyle boş olan koltuğu göstererek. Önündeki dosyaları kapatıp kenara koymuş ve çalışma masasına tüm gücünü vererek dinlemeye koyulmuştu.