Ateş'e Sürgün - Hanzade Serisi 2

Zaman

Filiz bağ evine doğru yol almaya başladığında, ilk başta tarif edilen rotayı bulabileceğini düşünmüştü. Ancak genç adamın ona küçük bir oyunu vardı, Filiz ikinci kez aynı yoldan geçmiş ama bağ evini görememişti. Daha önce gitmediği içinde yoldan emin değildi, tekrar tarif edilen yere geldiğinde arabasını kenara çekip durmuş ve arka koltuğa koyduğu çantasını almak için uzanmıştı. Çantasını alıp içerisinden telefonun eline aldığında, sevdiği adamı aramak için yüzünü okutmuş ve kilit açılmıştı. Son arananlara girdiğinde camına vurduklarını görmüştü, hafifçe başını cama doğru çevirmişti. Sekiz dokuz yaşlarındaki bir erkek çocuğu elinde bir demet güle duruyordu. Filiz camını yarıya kadar indirmişti: "Abla neden hiç mi durmuyorsun ya" demişti çocuk isyan ederek. Bir yandan kucağındaki gül buketini uzatmıştı.

"Burada bağ evi göremedim ki kuzum" demişti kendince haklı olarak diğer yandan gül buketini almıştı.

"Abla burada bağ evi yok. Bunu bir ağabey verdi, sana vermemi söyledi şükür verdim. Hadi Allahaısmarladık" demiş koşmuştu ağaçların arasında kaybolup gitmişti. Filiz arkasından bağırsada dönmemişti.

"Çocuk bana bak bir.." camını tekrar kapatmış ve çiçeği koklamıştı. Kendinden uzaklaştırdığında minik bir zarf fark etti, takıl olam yerden çıkardığında. Zarfı nazik bir şekilde açmış ve içerisinden kendisi için yazılan notu bulmuştu.

"Sevgilim eğer şu anda bunu okuyorsan sonunda durdun ve bu notu sana ulaştırdılar. Yeni pusulanı söylüyorum yan koltuğun altına bak. Seni seviyorum ve heyecanla bekliyorum. Bu arada sevgilim dikkatli kullan" yazmıştı. Filiz bu oyunu sevmeye başlamıştı, kemerini açıp yan koltuğun altına elini uzattığında. Bir adet gül bulmuştu, gülü eline aldığında kenarda asılı olan büyük bir zarfı eline almıştı. Yeni bir yol tarifi vardı, kemerini takip hareket ettiğinde heyecanla bağ evine ilerliyordu.

Uzun uğraşların sonunda büyük bağ evinin arazisini görmüştü, bağ evi bir çiftlikten kalır yanı yoktu. Büyük bir konuttu, Filiz kornaya bastığında devasa kapılar uzaktan kumanda ile açılmıştı. Önünde duran güvenlik başıyla selamlamıştı, Filiz'i genç kadın aynı şekilde selamlayıp arabasını ileride sağ park etmişti kocasının arabasının yanına. Arabadan çıktığında etrafına bakmıştı hayran kalmıştı doğa ile iç içeydi, konakta öyleydi ama burası farklıydı. Gözüne ilerdeki atların olduğu ahır çarpmıştı, ailecek at seviyorlardı. Gülümseyerek karnına bakmıştı bir elini koyup minik kızıyla konuşmaya başlamıştı: "Seni kucağıma alayım. Beraber öğreniriz anneciğim ama önce babayı bulmamız lazım. Çokta acıktık saatlerdir araba kullandırıyor bize" kolundaki saate baktığında neredeyse öğleden sonrayı geçmişti. Bu kadar yol gideceğini düşünmemişti çokta acıkmıştı. Biran önce yemek yemezse bayılacağını düşünüyordu genç kadın, sonra gözüne bağ takılmıştı: "Asaf Ateş" seslensede ses gelmemişti hiç bir yerde. Yavaşça yürümeye başlamıştı, her şeyi kusursuz düşünüp burada batırmasına kızmıştı.

Kapının önüne geldiğinde, zile basmıştı ama çalsada açan yoktu iyice sinirlenmeye başlamıştı açlık başına vuruyordu resmen. Elini kapının tokmağına attığında kırmızı bir ipin bağlı olduğunu görmüştü ve ucunda salanan bir kağıdı. Eline almıştı notu ve okumaya başlamıştı: "Hoş geldin sevgilim evimize, gönülüm ve hayatıma. Bu kırmızı ipi sakın bırakma takip et seni bekliyorum. Yeniden bul beni" yazmıştı. Filiz az önceki kızgınlığını kaybetmişti, nottan sonra iyice erimişti açıkçası.

Kırmızı ipi takip ederek uzum bağına doğru yürümeye başlamıştı. Gözüne uzaktan üzümler çok hoş geliyordu, hızlı adımlarla ilerliyordu. Şehirden uzak olmasının etkisi öğleden sonranın verdiği etkiyle hava hafiften esmeye başlamıştı. Kırmızı ip ile bağa girdiğinde, bir yandan olgunlaşan üzümlerden koparıp yiyordu. Adımları hızlanmak yerine dahada yavaşlamıştı, üzümün tadını aldıkça hiç yürümek istemiyordu. Bir sıra yeşil uzumdan koparıyor, diğer sıra ise kırmızı uzum. İpi bıraktığını fark etmemişti dahi, bağım ortasında üzüm ile aşk yaşarken aklıma kocası gelmişti.