Nice to meet you,I'm DEPRESSED [☆️COMPLETED☆️]

Chapter Two:Game-Changer

Tumayo ako habang pilit na tinatago ang papel sa mga kamay ko para walang makakita ng sinulat ko...

"Professor Cazarna, ito po yung saakin", nanginginig ang mga tuhod ko habang inabot ang papel sakanya

"Uh, Deneiva...Sigurado ka ba na this is it? Wala ka na bang babaguhin? No more last minute changes?", sagot niya habang nakangiti at paulit ulit na sinusuri ang sinulat ko

"P-prof. may mali ba po sa nasulat ko, bawal ba po yan..?",I sadly replied with just in this moment, I kept losing hope

"Hindi naman, walang mali and you don't have to worry about a thing! Actually I'm more surprised na you have the guts na isulat at ipaalam ito saakin", sabi niya with a comforting grin

I awkwardly laughed and excused myself to exit the room..

Dali-dali akong bumalik sa Study Hall since dun kami pinapatigil ni Prof. at ni HeadMaster..

As minutes passed by all I ever did was see a batch of students go in and go out pero, all this time ang iniisip ko lang talaga ay pagkatapos nitong lahat, I will sure see Dean that soon enough:' <

Nakatingin lang ako sa dalawang kamay ko this whole time, wala lang akong ginagawa since I'm just mentally broken right now. Pagkatapos nitong klase na'to baka masira pa ang reputasyon ko bilang honor student at baka maka-apekto pa ito sa mga grades ko..Just why, off all the Sophomores this year, why does it have to be me?

Itinigil ko na ang pag-iisip dahil alam kong kapag pinagpatuloy ko ito, baka maiyak pako right now, right this moment..

"Ayos kalang ba?", tanong ng isang lalake habang tinatapik ang aking balikat

"Ikaw si Deneiva diba? Narinig ko lang kay Prof. at Dean kanina na iyon pala ang pangalan mo, ako nga pala si Bryce Garcia pero-"

"Bakit ka naiyak?"

Sabi niya habang nahimasmasan ako at napahawak sa mga pisngi kong punong puno ng luha..

Great! May nakakita sakin na umiiyak, how could this day get any better ha? Pero merong ibang pumapasok sa utak ko habang narinig ko ang boses niya at tinanong kung bakit ako naiyak

Tanda ko nung bata ako may dalawang bata na lumapit saakin at yung isa ay nagpakilala muna bago itanong kung bakit ako naiyak

"Bakit ka naiyak", sabi nung isa

"Uhhhh,D-Deneiva..? Okay kalang ba talaga? Pwede kitang ipaexcuse kay class representative na dalhin sa clinic if you want?", sabi ni Bryce while continuously patting my back

"Okay lang ako,wala lang to", sabi ko habang pilit na tumatawa at pinupunasan ang luha ko

"C'mon, halata na may problema ka pero sige, baka kasi masyado kang nagiging uncomfortable sakin kaya I hope nalang na mawala na yang nararamdaman mo", sabi niya habang nakangiti

Siya ay tumayo na at pabalik na sa dati niyang inuupuan pero parang nahihiya ako na ganon nalang kaya tinawag ko uli siya

"Bryce!", sigaw ko,na halos ang iba ay napatingin saakin, this is embarrassing pero mas nakakahiya na di ko man lang sinagot yung taong bukod tanging kumamusta saakin

"Yes? Bakit mo'ko tinawag uli?", agad niyang sagot habang papalapit saakin

"Magtatanong lang sana ako kung bakit ka lumapit saakin, porket ba umiyak ako, kaawa awa nako para lapitan?", sabi ko habang tumulo uli ang isa pang balde ng luha saaking mga mata