Mücbir (+18)

1.Bölüm

Yeni kitabımla karşınızdayımm... Keyifli okumalar bebisler.

Kitaba başladığınız tarihi de yazarsanız çook sevinirim 💖💖

Vücudunun ön bölümünün yeterli bir seviyede yandığını düşünen genç kız, uzandığı şezlong üzerinde ters dönerek vücudunun arka bölümünün yanmasına izin verdi. Sarı saçlarını topuz yapıp ensesini de açık bıraktıktan sonra güneş gözlüğünü çıkarıp kenara koydu. Yan tarafta kitap okumakta olan kızıl saçlı orta yaşlı kadının gülümseyen bakışlarıyla içinin de ısındığını hissetti.

"Bikinimin iplerini çözer misin anne?" diyerek orta yaşlı kadından ricada bulundu. Kızıl saçlı kadın kitabını bir kenara bırakıp zarifçe yerinden kalkarak genç kızın yanına geldi. Sırtındaki iplerin çözüldüğünü hisseden genç kız belli belirsiz sesle teşekkür ettikten sonra gözlerini kapattı.

Anne dediği kadın aslında amcasının eşi, yani yengesiydi. Ailesi bir yangında kaybettiği için 4 yaşından beri amcasıyla kalıyordu. Fakat bu durumdan pek de rahatsız değildi. Küçüklüğünden beri kendisini kızı gibi görüp, öyle yetiştiren oldukça iyi kalpli bir annesi vardı. Fakat bu rahatsızlık duymama durumu sadece annesi için geçerliydi. Amcası ve kuzeni tarafından bu ilgiyi hiçbir zaman görememişti. Amcası Dündar Bey'e küçükken bir kere baba demiş, o da sert ama kızmayan bir şekilde kendisine baba dememesini söylemişti. Aynı şekilde kuzeni Kenan da kendisine abi demesini istemiyordu. Amcası bu hareketini "Abimi unutmaman için." diye açıklasa da aslında genç kız bu duruma fazla inanmamıştı. Her zaman erkek evlat sahibi olmak isteyip, bir kız çocuğunu evinde düşünmek dahi istemeyen bir adamın bu hareketi oldukça doğaldı. Sadece küçük Maya'yı üzmemek için öyle söylemeye çalışmıştı. Ya da eşi Zuhal Hanım tarafından tembihlenmişti.

"Mayacığım.. Buraya geldik ama sen atacağın adımdan emin misin?" Amcasının ortaklarından birinin oğlu ile yarın akşam nişanlanacak olan Maya derin bir nefes alıp gözlerini açtı. Zuhal Hanım'ın bu durumdan hiç memnun olmadığı açıktı. Kolunu uzatıp genç kadının elini sıktıktan sonra onun içini rahatlatmak için gülümsedi.

"Tabii ki eminim. Hem Serkan'ı sen de tanıyorsun. Çok iyi birisi." diyerek müstakbel nişanlısını övdü. Gerçekten de iyi birisiydi. Maya'ya değer verdiği de her halinden açıkça belli oluyordu. Aynı şekilde genç kızın elini sıkarak karşılık veren kadın sıkıntıyla yerine tekrar uzandı. Onun bu sıkıntısının nedeninin Dündar Bey'den kaynaklandığını anlasa da genç kız onun gibi düşünmüyordu. Elbette ki Dündar Bey'in bu işten bir çıkarı olacaktı ama Maya'nın mutluluğunu engelleyecek bir şey değildi.

Amcası ve kuzeninin olduğu yerden ayrılıp artık kendi hayatını yaşamak istiyordu. Zuhal Hanım'ın kanatları altında 18 yıl boyunca büyüse de o kanatlar da Dündar Kurtuluş'un evinin çatısının altındaydı. Amcası ve kuzeninin egemenlik sürdüğü bir hayata devam etmek istemiyordu. Bu yaşına kadar istemediği ne olduysa Zuhal Hanım'la birlikte karşı gelmiş ve bir şekilde istemediği şeylerden kurtulmuştu. Fakat artık ne annesini ne de kendisini yormak istemiyor, evden ayrılmak istiyordu.

İkinci evlatlarını düşük yaparak kaybeden Zuhal Hanım, Maya'ya annesi ve babası ölmeden önce de düşkündü. Maya doğmadan önce hamile kalmış ve acı bir kayıp yaşamıştı. Bir daha da çocuğu olmayacağını öğrendiği zaman öksüz ve yetim kalmış bir kız çocuğunu, eşinin kardeşinin çocuğunu, yangından sonra kanatları altına almış annelik yapmıştı. Bu yaşa getirdiği kızının da eşinin hırsları uğruna evlenmesi hoşuna gitmiyordu kadının. Maya her ne kadar öyle olduğunu göremese de Dündar Bey'in bu işte bir parmağı olduğunu bilen Zuhal Hanım sıkıntıyla genç kızın yüzüne baktı. Ondan ayrılmayı hiç istemiyordu.