Realismo

Finally Home

"Icay!!!!!" Tawag ko sa isang batang babaeng naglalaro sa swing ng palaruang malapit sa bahay namin

Ngunit tumakbo ito at mabilis na nawala sa paningin ko

Hinabol ko sya pero hindi ko na talaga ito naabutan

Natawa ako sa isiping namamalikmata na naman ako dahil sa sobrang pagkamiss sa mag-ina

Ilang taon na ba ang lumipas? Simula nung kinuha sila ng totoong pamilya nila?

Ilang taon na ba ang lumipas simula  nung nagpasya sila na sumama sa lalaking iyon?

Dahil gusto ni Icay magkaroon ng tunay at normal na pamilya

Ilang taon na ba ang lumipas simula nung iniwan ako ni Jema para maging buong pamilya sila

Ilang taon na ang lumipas pero hanggang ngayon minumulto parin ako ng nakaraan ko

Lagi ko parin nakikita si Icay tumatakbo sa playground na ito

Kung saan kami madalas maglaro pero tulad ngayon bigla nalang ito nawawala at hindi ko na makita

"Auntie Deanna" lumingon ako kay Ava na nakasunod na naman sakin

Ngumiti ako sakanya, matamlay naman itong lumapit sakin at inalalayan ako

"Auntie please kalimutan nyo na sila, ikaw lang nahihirapan eh"

"Iuuwi mo nalang ako Ava"

Bumuntong hininga ito bago lumakad palayo sa playground na kinaroroonan namin

Mabagal ako nitong hiniga sa kama "matulog ka po muna, gigisingin nalang po kita kapag kakain na tayo" sabi nya bago lumabas ng kwarto ko

Si Ava lang ang kasama ko dito sa bahay namin ni Jema

Simula kasi nung iniwan ako nito, sila ni Icay, hindi na ako muling nagmahal pa ng iba

Dahil hanggang ngayon umaasa parin ako na marerealized ni Jema at Icay na ako talaga ang totoong pamilya nila

Pero ilang taon na ba ang lumipas? Tiyak kong nasa college na si Icay ngayon, pero hindi parin sila bumabalik

Naging sakitin narin ako dala narin siguro ng katandaan kaya pinasamahan nalang ako ni ate Cy kay Ava dito sa bahay ko

Nasa middle 40's palang ako pero ang dami ko ng sakit na nararamdaman

Sabi nila dala daw iyon ng labis kong pagkalungkot kaya dinamapuan agad ako ng maraming sakit

Hindi ko na kaya magtrabaho kaya nagbusiness nalang kami ni ate

Pero hindi ko rin maasikaso dahil sobrang hina na ng katawan ko

Kaya sya nalang ang nag-mamanaged nito

Kinapa ko ang cellphone ko at nahagip iyon ng palad ko sa bandang ilalim ng unan ko

Lagi kong sinusubukan hanapin ang mag-ina ko sa pamamagitan ng social media

Gumawa rin ako ng account ko baka sakaling hanapin din nila ako

Pero wala talaga eh, mukhang nakalimutan na nila talaga ako

Masaya na sila sa binuo nilang normal na pamilya na hindi ako kasama

Hinawakan ko ang dibdib ko naninikip na naman ito

Tumutulo na naman ang luha sa mga pisngi ko

"Auntie" nag-aalala na naman si Ava kaya mabilis kong pinahid ang luha ko at ngumiti dito