GENESIS of Z

CHAPTER 11: Monster

Maxe's Point of View

SA wakas ay dinalaw na rin ako ng antok, it was already 1:05 am I regreted drinking that coffee after the dinner. As I was about to close my eyes I heard a weird noise, kaluskos ito na nanggagaling sa may sala. Shit! Mukhang pinasok kami ng masasamang loob, nitong mga nakaraang buwan ay patuloy sa pag-taas ang kaso ng nakawan dito sa Naga City, di malabong pati kami ay mabiktima din.

I need to do something, I don't have any weapon right now na pwede kong magamit. Naisip ko bigla, maaaring nasa panganib ngayon si Ana na nasa kabilang kwarto lang!

I immediately rush to the sala Naabutan ko ang isang lalaking naka-itim, may bandanang nakatakip sa mukha nito. Mukhang kapapasok lang niya, marahil ay doon siya dumaan sa maliit na bintana ng kusina, kung lalagariin ang manipis na grills nito ay madali lang iyon siraan.

"Hoy anong ginagawa mo?" Sigaw ko sabay sugod at sapak sa mukha niya.

Naglabas ito ng patalim at sinubukan akong saksakin pero naka-iwas ako. Nahawakan ko ang braso niya at pinilipit ito para mabitawan ang armas, isang malakas na right hook punch ang pinakawalan ko na siyang nag-pabagsak sa kanya.

Halos nakahinga na ako ng maluwag ng maramdaman ko ang paghataw ng isang matigas bagay sa may likuran ng ulo ko. O shit dalawa sila! Natumba ako, sinubukan kong bumangon subalit nahihilo ako at walang balanse.

PAAAK! isang malakas na tunog ang narinig ko, tila may kung anong bagay na tumama sa lalaking nanakit sa akin. Ngayon ay nakahandusay na ito sa sahig at walang malay. Tumilapon siya ng ilang talampakan mula sa dating kinatatayuan niya. Ano ba ang nangyari?

Pinilit kong tumayo, nakita ko si Ana na nasa labas na nang kanyang kwarto. Naglakad ito palapit sa nakahandusay na lalaki at sinimulan niya itong pag-susuntukin. I can't believe what I am witnessing right now, she's repeatedly punching the unconscious guy, his face was totally squashed into a bloody mess. Nakaka-pangilabot ang tunog ng nababasag na bungo at napipisak na dugo at laman, totoo ba ito? Anong klaseng bangongot ito?

Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa takot, I controlled my urge to vomit after seeing the gruesome sight. I've never saw something as horrible as this in my entire life. The victim's blood was all over the floor, his head was obliterated and the brain constituents were splattered like a ground meat.

"HA-HALIMAW! HALIMAAAW!" Sigaw ng lalaking kasamahan ng napatay, mukhang nakabawi na ito matapos ko siyang pabagsakin kanina. The fear of death was written all over his face. Pagkatapos ay nagmadali itong bumangon at kumaripas ng takbo palabas ng apartment.

Naiwan akong nakatulala, gusto ko ring tumakas subalit ayaw gumalaw ng nangangatog kong mga paa. Nakatitig pa rin ako kay Ana, duguan ang mukha niya pati na rin ang buong katawan nito, nakakapang-hilakbot siyang tingnan. She's a monster!

The rumors of a teacher killing demon might be true, they are not killed by hitting them with a hard a object but by using bare fists with brute strength. After seeing how she could easily obliterate a person's head with just her bare hands ay hindi malabong ganito rin ang ginawa niya sa iba. I can't believe that all this time the monster is right here with me, kasama ko lang siya sa bahay. Hindi ko alam na nag-aalaga pala ako ng isang halimaw!

Bumaling ng tingin sa akin si Ana, may luha ang mga mata niya.

"K-kuya ayos ka lang ba? Pease tell me that you're okay!" she said.

Pagkasabi nito ay patakbo niya akong niyakap. Humagulgol ito ng iyak, halos hindi ako makahinga dahil sa higpit ng pagkakayakap niya.

"Waaaah! Kuyaaa! Akala ko kung ano na ang nangyari sa'yo huhuhu!" she said habang umiiyak!"

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay doon ko na-realize na siya pa rin si Ana, ang Ana na kilala ko, ang Ana na inalagaan at minahal ko. Naiinis ako sa sarili ko dahil nagawa ko siyang pagdudahan. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay yakapin din siya pabalik, that's the only way I could ease her anxiety.

"I'm okay! masaya lang ako na ligtas ka." Sabi ko.

Matapos ang nangyari ay agad akong tumawag ng Pulis. Sinabi ko na ako ang nakapatay sa magnanakaw sa pamamagitan ng paghampas ng tubo. Napag-alaman naming kasama din pala sa most wanted list ng siyudad ang lalaki pati na ang kasamahan nito, pinaghahanap siya para sa kaso ng rape at robbery. I know that he is a bad person but I still feel sorry for him dying in such a gruesome way.

KINABUKASAN ay hindi muna kami pumasok ng school ni Ana, na-inform ko na rin ang school at si Maam Claire tungkol sa nangyari. For now I need to talk to her about what happened last night.

"Alam ko na maaaring mahirap para saiyo na pag-usapan ito but we need to talk about what happened last night." Sabi ko.

Nakatungo siya, hindi ito makatingin sa akin ng diretso.

"Ana, I-is this the first time... that y-you killed a person?" It's a hard thing to say but I need to ask her about it.

Tumigin siya sa akin, umagos muli ang luha sa mga mata nito.

"I...I-I'm not a bad person, please believe me! I just wanted to protect you." She said.

It's hard to believe that someone like her could kill a person. She looks like an innocent young girl who has a face of an angel. Who would have thought that she's capable of doing such a horrifying thing?

"I-I love you!.. Ikaw nalang ang meron ako kaya hindi ko hahayaang mawala ka sa akin! I would kill anyone who would dare to hurt you!" Sabi nito.

Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako sa sinabi niya but I feel like I'm uncomfortable the way she said it, it's kinda creepy to be honest.

"Tell me about you're strength! I'm mean, there's no normal human being that is capable of crushing a human skull by just using bare fists. Paano ka nagkaroon ng ganyang lakas?" tanong ko.

Natahimik ito bigla at tumingin sa ibaba.

"A-ahm... maaari bang bigyan mo muna ako ng kaunti pang panahon. I'm sorry but I cannot say anything about it right now." Sagot nito.

"And... Why is that? Paano kita mauunawaan kung hindi mo sasabihin sa akin?" naguguluhang tanong ko.

"Please trust me! This is the only thing that I'll ask you for now." She replied.

It appears that she has a strong resolve for it, can I really trust her? Do I doubt her? Well that's a stupid question; she's my Ana, my family, the one that I care about. This time I'll choose to put not only my trust but also my faith in her.

"Okay! I won't force you to tell me everything about it for now. But sooner or later you will still need to tell me about it." Sabi ko.

"Kuya, tell me... Natatakot ka na ba sa akin? Nandidiri ka na ba sa akin?" she asked suddenly.

Hindi ako agad sumagot, part of me is still horrified about what happened last night, everything are still fresh in my mind, I'd be lying if I'll say that I'm completely fine.

"Sabihin mo sa akin ang totoo." she asked again.

Pagkasabi niya nito ay niyakap ko siya.

"Tingin mo ba kung natatakot at nadidiri ako sa'yo ay magagawa ko pang yakapin ka ng ganito?" I said.

She broke into tears.

"M-my hands were bloody! I-I'm scared! I'm scared! I-I killed him!" she said while crying her heart out.

It hurts to see her like this, at the end of the day she's still a young girl and doesn't deserve these things happening.

Hinagod ko ang likod niya at pinunasan ang mga luha sa pisngi nito.

"Tahan na, kahit anong mangyari ay nandito lang ako para sa'yo. You're my beloved Ana!" sabi ko.

She finally gives me a warm smile.