"Mijn naam is Frenkie, maar ik dacht dat je dat al wist" COMPLEET

Chapter 20

Door geklop op de deur schrik ik wakker, "Lisa, ben je hier?" vraagt Donny aan de andere kant van de deur, inmiddels is Frenkie ook al wakker geworden en kijkt met een verschrikt gezicht naar de deur, "Jjjaa ik ben er maar ik ben aan het omkleden wacht heel even!" roep ik snel. Snel kruipt Frenkie in de kleding kast en ik lach heel stilletjes, zodra hij niet meer te zien is doe ik de deur open, "Hey waarom duurde het zo lang?" vraagt hij verbaasd, " oh nee het lukte even niet, lang verhaal haha". Hij kijkt me een beetje raar aan en verlaat dan de kamer, ineens herinner ik me dat Frenkie nog in de kast zit, snel doe ik hem open en hij valt er als een blokje uit, ik lach en hij kijkt me pijnlijk aan, ineens herinner ik me dat hij een wedstrijd heeft vanavond, "hey, moet je vanavond eigenlijk nog spelen?" vraag ik aan hem, hij knikt en pakt zijn tas, " ik moet over een paar uur weg, ik heb kaartjes voor jullie geregeld" antwoord hij koeltjes, hij zit met zijn rug richting mij en ik kom achter hem zitten, ik knuffel hem en leun met mijn hoofd op zijn schouder, "de eerste wedstrijd waar ons kindje bij is" fluister ik zachtjes, hij glimlacht en draait zich dan om, "ik wil dat je een scan laat doen" zegt hij ineens, ik schrik er een beetje van. "Want?" ik zie dat hij geen grapje maakt, " ik wil weten of het gezond is en ik wil dingen vragen" antwoord hij koeltjes, ik knik. "Ik ga een afspraak voor je maken" zegt hij en hij loopt de kamer uit, door al deze drama van de afgelopen dagen was ik helemaal vergeten dat er een kleintje ik mijn buik zit, langzaam wrijf ik over mijn onderbuik en ik zie dat Frenkie binnen loopt, "we kunnen nu al terecht dus pak je spullen en dan gaan we" zegt hij terwijl hij een kus op mijn slaap geeft.

Zodra we de kamer binnen loop begin ik toch wat nerveus te worden, een aardige vrouw schud mij en Frenkie de hand en ik mag plaats nemen op een soort stoel, "doe je shirtje maar omhoog schat" zegt Frenkie nadat de vrouw wat in het Spaans praat, ik doe wat hij zegt en hij pakt me hand vast. De vrouw doet een rare koude gel op mijn buik en wijst naar de monitor voor ons, ik zie een klein soort bolletje en ik hoor de vrouw allerlei dingen in het spaans zeggen, ik versta er niks van en hoop maar dat Frenkie het begrijpt. "Je bent nu 6 weken en het gaat goed met de baby, wel moet je minder stress hebben" zegt Frenkie als de vrouw is uitgepraat, ik heb alleen maar oog voor de monitor en voel een kus op mijn voorhoofd, ik kijk opzij en zie hem vol trots kijken en ik glimlach.

Ik heb gisteren Youri (broertje van Frenkie) ontmoet, het is een super aardige jongen!