PROLOG

399 17 0
                                    

Günlerdir aklımdaydı,spor sahasındaki o yüzü aklıma geldikçe gülüyordum,şaşkın ve korkak tıpkı bir ceylan gibi..

Annesine okadar çok benziyordu ki ona baktıkça daha çok nefret ediyordum !
Ben acı ile kavrulurken, mahvolurken çektiğim acıların hepsini oda çekicekti,yanmak neymiş öğrenicekti !
Bu oyunda kazanan ben olucaktım kaybeden o, hem intikamımı alıcaktım hem bedenine sahip olucaktım !
Bunun için ne gerekiyorsa yapmaya hazırdım, buz tutmuş kalbimin tadına onlarda bakıcaktı.

Kimseye acımak yok ,bu benim oyunumdu...

NEFESHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin