4.BÖLÜM

406 21 2
                                    

Karşımda onu görünce ufak çamplı bir şok geçirdim,oda aynen benim ona baktığım gibi bakıyordu bana iki defa üstünü mahvettiğim, benden daha tanımadan nefret eden adamdı bu.Allah kahretsin! bu nasıl olur!

-Bela geliyorum demez! ne var ne istiyosun ?

-Şey ben..

-Ayaklarıma kapanmaya geldiysen,boşuna uğraşma.

-Hayır,aslında iş için gelmiştim yani ilandan gördüm yoksa burasının size ait olduğunu bilmiyordum.

-Hımm.

-Şey rahatsız ettim özür dilerim,ben hemen gidiyorum.

Yüzü hiç birşeyi ele vermiyordu,çenesinde tek bir kas seyiriyordu sadece.Çok heycanlanmıştım,onunla iki defa karşılaşmıştık fakat onu her görüşümde heycanlanıyordum bu gün üç olmuşu fakat ben gene heycanlanıyordum, bana gene tiksinir gibi bakmasını istemiyordum.

O hiç birşey belli etmeden bakmaya devam etti,bende bir cevap alamıyacağımı anlayıp ,dönüp kapıya doğru yürüdüm,kapı tokmağını tutmamla,

-Bekle

Yavaşça arkamı dönüp beklentiyle tam gözlerinin içine baktım.

-İşe alındın.

-Pardon,ne!

-İşe alındın,yarın gel başla benim asistanım olucaksın.

-Ciddimisiz,yani gerçektenmi?şakamı bu!

Durup dik dik baktı,sinirlendiği belli oluyordu ama sonra sinsi bir gülümseme yayıldı yüzüne bakışları tehlikeliydi içimi ürpertmeye yetmişti bu gülüş amaaa genede sevincimi bastıramadım Allahım çok şükür içimdeki Sahra horon tepmeye başlamıstı bile,ha uşağum ha lilili !

Kapı çalınınca kendimi toparladım,elinde kahveyle sekreter kız gelmiş,seri bir şekilde yanına gidip elindeki kahveyi aldım,kahveyi ona kendim verip jest yapmak istemiştim,ama gene olanlar oldu,kahve fincanı titreyen heycanlı ellerimin arasından kayıp adamın üstüne uçtu! ,şok oldum ağlıycak durumdaydım,Eyvahlar olsun,yaktım adamı,off ,bittim ben!

Çok kızmıştı,sesi çıkmıyordu fakat şakağındaki kabaran damardan ve çenesindeki seyiren kastan anlamamak imkansızdı. Elim ayağım birbirine girmişti,çok korkmuştum

-Kuzey bey çok ama çok özür dilerim,kazaydı bilerek olmadı!

Donuk bir yüz ifadesiyle bakıyordu bana ,çok alçak ve sakin bir ses tonuyla "çık" dedi.

Sesindeki keskin emri ve tehtidi duymamak imkansızdı olduğum yere sinicektim az daha,gözlerime yaşlar hücum etti ,yumruklarımı sıkıp yüzüne baktım,gözlerindeki ateşi görmemek için kör olmam gerekirdı,gözümden tek bir damla yaş süzülünce hemen arkamı dönüp çıktım odadan,hızlı adımlarla terk ettim binayı.

Dışarı çıkıp,karşıdaki parka yürüdüm ve banklardan birine çöktüm,Allahım mahvoldum ben,tek iş imkanımıda kahveyle yakmıştım az önce,napıcam ben !salak ! salak! sakar Sahra !

Adam benim yüzümü dahi görmek istemicektir artık,yaşlar gözlerimi yakıyordu ,kendi salaklığıma ağlıycaktım ! Hep onun yüzünden beni doğurup,sokağa atmasaydı, bende bir işe muhtaç olmazdım,insanlara muhtaç olmazdım !nefret ediyorum senden !

Ağlıyıp zırlamanın anlamı yoktu olan olmuştu artk,eve doğru yola koyuldum.Allahım sen yardım et..

NEFESHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin