NEFES

10.BÖLÜM

Bu tepkisine çok şaşırmıştım hele bana olan bakışları.

-B,ben özürdilerim.

-Resme baktınmı!

-Hayır bakmadım.

-Bana doğruyu söyle Sahra!

-Gerçekten bakmadım Kuzey doğruyu söylüyorum!

   Cevap vermedi bana, tiksinir gibi bakmıyodu artık sadece öfkeli görünüyodu ama bu tavrı kalbimi kırmıştı,böyle bir tepki beklemiyodum.

   Bakışlarımı yüzünden çektim, hiç birşey söylemeden yanından geçerek odadan çıktım.

    Hava almaya ihtiyacım vardı doğruca evin terasına çıktım yerdeki minderlerden birine bağdaş kurup oturdum.  Yüzümü kaldırıp sisli gökyüzünü izlemeye başladım, içimde tuhaf bir his vardı,niye öyle bir tepki verdi bana, neden o odaya girdiğim için benden nefret etti, sandıkta ne vardı ve o tuvalde?

     İçimi bir sıkıntı sardı, göğsümü bir el kavrayıp sıkıyordu sanki,ne vardı o odada?

       Ani bir sesle irkildim Kuzeyin geldiğini duymamıştım hiç,  gelip yanımdaki mindere oturdu ve oda gökyüzünü izlemeye başladı,  ona kırgındım fakat bu ona olan hayranlığımdan hiç birşey eksiltmiyodu, çok ama çok yakışıklıydı,  sessizliği bozan o oldu.

     -Ben özürdiler Sahra.

   Sessiz kaldım cevap vermedim, az önceki bakışları beni kırmıştı, beni ilkez gördüğündede öyle bakmıştı ve bugünde o bakışları deldi içimi, anlam veremediğim bir nedenle içimi acıtmıştı yüzündeki o nefret.

    Yavaşça bana doğru döndü tam gözlerimin içine baktı,  o kadar derin bakıyodu içine çekiliyodum sanki gözlerimi çekemiyodum o gözlerden çok derindi  bakışları,  benim bilmediğim, anlayamadığım şeyler barındırıyodu içinde.

   Cevap vermemi bekliyordu hala, gözlerimi kaçırarak cevap verdim,kırkınlığımı görmesini istemiyordum.

   -Şey, önemli değil Kuzey,sen haklıydın izinsiz girmemeliydim odaya.

   Birazdaha yaklaştı, eliyle hafifçe çenemi tutup gözlerine bakmaya zorladı beni,ama bu ani dokunuş bir heycan kasırgasının içine çekti beni karnımda kelebekler uçuşuyodu,yüzlerimiz çok yakın duruyodu uzansam öpelirdim.

Bu düşünceyle irkildim, ne saçmalıyorum ben böyle, onun kadifemsi,baştan çıkarıcı sesiyle ayrıldım düşüncelerimden.

    -Hayır Sahra haklı değilim bir pislik gibi davrandım sana, gerçekten üzgünüm,sadece o oda çok değerli benim için seni orda görünce kendime hakim olamadım.

       Sustüm,gözlerine baktım, kelimelere dökmeden sormuştum sorumu ,bakışlarımla.

Beni anlamıştı biliyorum çünkü tüm bedeni gerildi çenesindeki tek kas seğirmeye başladı,elini yüzümden çekip gözlerini kaçırdı, sonra omuzları çöktü birden , teslimiyetini anlamıştım.

    -O oda anneme aitti,benim için güvenli bir liman orası.

    Kalbim cız etti birden, nekadarda aptaldım neler düşünmüştüm öyle,demek onunda annesi yoktu, içim acıma ve şevkatle doldu bir anda onun için çok üzülmüştüm,teselli edebilmek isterdim ,ben bile nasıl olduğunu anlamadım elimi yanağına koydum ,yüzünü kaldırıp tam gözlerimin içine yakıcı bakışlar gönderdi sonra elini yanağımdaki elinin üstüne koydu ve yüzünü elime yasladı,içim parçalandı, yüreğim sıkıştı, sessiz bir fısıltı halinde "üzgünüm"diye fısıldım.

   Beni kendine çekti burunlarımız birbirine değiyordu,elim ayağım ateş kesilmişti,kalbim boğazımda atıyordu sanki,nefesini dudaklarımda hissediyodum ama hiç beklemediğim birşey oldu Kuzey yalvarırcasına fısıldadı,

-Beni bırakma...