NEFES

9.BÖLÜM

-A-alo Kuzey

-Alo Sahra neoldu sorun ne?

-Kuzey hemen buraya gelmen lazım çok korkuyorum.

-Tamam, tamam hemen geliyorum sen sakin ol.

-T-ttamam.

Deşe kapılmıştım, kimin benimle ne derdi olabilirdiki kime ne yapmıştım, Allahım sen yardım et korkuyorum .

   Elim ayağım tutmuyodu gözümde yaşlar akmak için bekliyodu yumruklarımı sıktım ağlamak istemiyodum korkmak istemiyodum benim sığınabileceğim kimsem yoktu cesur olmam gerekiyodu ama olamıyordum,  odanın kapısında endişeli gözlerle bana dogru gelen Kuzeyi görünce koşup kendimi onun kollarına bıraktım.

  -Şşş, tamam geçti geçti,korkmana gerek yok artık ben burdayım.

   Bana sarılışı,saçlarımı okşayışı bana destek olması çözülmeme sebep oldu gözyaşlarım sicim gibi akmaya başladı bi hıçkırık çıktı boğazımdan.

Belimden tuttu ve beraber yere oturmamızı sağladı yüzümü göğsüne bastırıp daha çok ağlamaya başladım kendimi durduramıyodum,daha çok kucağına çekti beni ,belki saçlarımı okşaması,belki bana sarılması belkide sadece yanımda oluşu yüzünden çözülmüştüm böyle,beni tutan birinin olduğunu bilmenin güveniyle bırakmıştım kendimi.

   -Şşş geçti Sahra geçti, ağlama artık lütfen dayanamıyorum.

-Neden Kuzey neden ben? benim kimseye bir zararım olmaz ki.

-Ben bu sorunu halledicem hiç merak etme sana zarar gelmesine izin vermiycem.

-Teşekürler, burda olduğun için destek olduğun için çok teşekkür ederim Kuzey.

-Hadi toparlan gidiyoruz.

-Ne, nereye?

-Benim evime.

-iyi ama Kuzey...

-Şist , sus bakiyim seni bu evde bırakmam, suan hic güvenli biyer değil burası,ben bu sorunu çözene kadar bende kalıcaksın.

-Ama Kuzey yeterince sorun oldum zaten sana

-İtiraz etme kalk hadi açım ben toparlanda bişeyler yemeye gidelim.

-Tamam.

     Birlikte arabaya bindik sessizlik içinde lüx bir restona gittik bir masaya oturduk,  kendi için biftek söyledi bende aynısından söyledim.

    Siparişlerimizi beklerken camdan dışarıyı izliyordum zifiri karanlığın üzerine sis çökmüştü , bu akşam yıldızlar göz kırpmıyodu bana, hepsi karanlığın ardına gizlenmişti,ruh halimi yansıtıyodu bu gece gökyüzü.

   Siparişlerimiz geldi fakat benim hiç iştahım yoktu Kuzey yemeğini yerken ben çatalımla tabağımdakileri didikliyodum. Kuzeyin gözleri üstümdeydi görmüyordum ama hissediyordum şuan onun bile ısrarlarına katlanabileceğimi sanmıyorum.  Biliyorum iyi niyetinden yapıyodu ama sorun şuki ben iyi değilim.

    -Neden yemiyorsun beğenmedinmi?

-Yo hayır sadece iştahım yok.

-Kendini toparlaman gerek bişeyler yemelisin.

-Sağol Kuzey ama canım istemiyo.

-Başka bir şey sipariş ediyim yada başka biyere gidelim istersen.

-Kuzey ısrar etme lütfen canım birşey yemek istemiyo sen ye.

   Kaşlarını çatıp uzun bisüre baktı kırmışmıydım onu, çokmu sert davrandım acaba, kafamı kaldırıp bakışlarına karşılık vermedim çünkü orda ne göreceğimi biliyordum. of aferin sana salak kırdın çocuğu durduk yere!

Kuzey yemeğini bitirdikten sonra onun evine doğru yola çıktık ,hiç konuşmamıştık onu baya kırdım sanırım ,iyi niyetli davranan adamı tersledim bildiğin, oda kaşları hala çatık  bir şekilde araba kullanıyo, yüzüme bile bakmıyodu.of Sahra of kına yak şimdi!

Birlikte eve girdik o direk odasına çıktı hiç birşey söylemeden bende salondaki koltuğa oturdum, o not neydi öyle ya,kime ne zararım olmuştuta öldürecek kadar kin yapmıştı bana, yaşadıklarımı aklımda sıraya koyup inceledim fakat bir sonuç alamamıştım,tamam ufak tefek  tartışmalarım olmuştu ama bukadar büyük bir kine sebep olması imkansızdı.

     Odama çıkmaya karar verip ayaklarımı sürüye sürüye odanın kapısına gelmiştim ki durdum, Kuzey bana evi gezdirdiği zaman bir odayı atlamıştı, şuanda karşımda duran o odayı, içimden bir ses o odaya girmem gerektiğini söylüyordu ve bende o sese uydum.

  Yavaş adımlarla parmak ucumda odanın kapısına geldim bismillah! diyip girdim odaya,oda çok karanlıktı, el yordamıylı ışığı bulup yaktım, kırmızı loş ışık kullanılmıştı bu odaya ,etrafa bir göz gezdirdim oda temizdi fakat eşyalar çok eskiydi modası kafadan bi onbeş yıl önceye ait gibiydi.

Aynalı şifonyerin önüne gittim cevizden yapılmış küçük bir sandık vardı , açmayı denedim ama nafile kilitliydi , şifonyerin çekmecesini açtım siyahbeyaz bir fotoğraf vardı ,resimde bir adam vardı ve el ele tuştuğu biri daha fakat resmin o kısmı yakılmıştı ,kim yada ne olduğunu göremedim.

Odanın köşesinde bir tuval vardı üstü ipek olduğunu düşündüğüm siyah bir örtüyle kapatılmıştı, merakıma yenik düşüp tuvalin önüne gittim siyah bezi elime aldım tam düşündüğüm gibi ipekti.

   -Çık hemen bu odadan !

Bir bağırış sesiyle yerimden sıçradım resmen, arkamı döndüm ve karşımda bana nefret ve kinle bakan Kuzey'i gördüm..

Selam arkadaşlar Kuzey ve Sahranın hayatını sevdinizmi evet bende çok severek yazıyorum.
     Artık işler iyice kızışıyor ben bile heycanlanıyorum.
   Lütfen yorum ve votelerinizi eksik etmeyin  bana destek olun :)
        SİZİ  ÇOOK SEVİYORUM<3<3