Öncelikle... Bir önce ki bölümün hak ettiği değeri gördüğünü düşünmüyorum, ama inanın mühim degil. Size karşı olan Kızgınlığım da, kırgınlığım da saniyelik sürüyor.
Uzun bir bölüm. Herkese iyi okumalar♡
Charlotte Cardin - Maingirl
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili Kiraz çiçeğine verdiğin sözü neden tutmadın?
Min Yoongi:
sakindim.
Bazen... kendimi sessiz bir okyanus gibi hissediyordum sevgilim. Herkes dalgalarımın arasında ki hüznü, ve ölüm korkusunu anlamaya çalışıyordu ancak, sadece birkaç kişi başarabiliyordu bu acizliği yüreğinde hissedebilmeyi. Sen de onlardandın işte. Asıl problemin hırçın dalgalarımda değil de, sessiz gelgitlerimde olduğunu bilebilecek kadar yakındın maviliklerime. Aynı zamanda onların arasında boğulmayı göze alabilecek kadar da derinlerde.
"benimle konuşmalısın." demişti dolgun dudakları alnımda hafifçe hareketlenirken. ne kadar süredir sustuğumun farkında değildim. sadece... anı yaşamak geliyordu içimden. o kuru, ama bir o kadar da naif öpücüklerinin yüzümün her bir kısmında dolaşıyor olmasının nasıl bir his olduğunu bilemezsin sevgilim. seni daha önce hiç bu kadar çok öpmedim. parmaklarımın nasıl bir zerafetle vücudunda dolaşabileceğinin de farkında değilsin, çünkü seni daha önce hiç parmak uçlarımla da sevmedim.
"sesini duymaya ihtiyacım var kiraz çiçeği."
sadece sesime mi? demek istemiştim titrek göz kapaklarımı sıkıca birbirinin üzerine bastırırken. aşk insanı o kadar acizleştiriyordu ki, sesini duymak dahi yaşam sebebin haline gelebiliyordu sanırım. ince dudaklarımı hafifçe aralamıştım. "sana." demiştim kemikli parmaklarımı boynuna doğru çıkartarak, kapalı tuttuğum göz kapaklarımı bir miktar aralarken. yüzüme çok yakın duran çehrenle dahi, kalpten gidebilecek kadar büyük bir kusursuzlukla bakıyordun irislerimin en koyu noktalarına.
"benim sana ihtiyacım var."
hemde hiç olmadığım kadar. sana öylesine muhtacım ki sevgilim, yemekten ve su dan bile, belki de daha önde geliyor ellerini tutabilmek. yüzüne dalıp dalıp gitmek.
"başımıza gelen hiçbir şey senin suçun değil."
aniden konuyu değiştirmesi kaskatı kesilmeme sebep olmuştu. sussun istedim. kahverengiliklerinden hızla kaçırdığım irislerim, parmakları ile ustaca yakalanmış gibi menzilinden bir saniye olsun çıkmamıştı. "duyuyor musun beni?" kaşları hafifçe çatılıyor, altında ki bedenden herhangi bir cevap bekliyordu.
