Sevgi yasaklanmadı. Sadece bütün renkleri kapsayacak biçimde genişletildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Marriage Contract
Final 2/1
Min yoongi
"soruların bitti mi bakalım?" kıkırdayarak kurduğum cümlem karşısında, eşim kocaman bir gülümsemeyle kadehinin dibinde ki birkaç damla şarabı da dudaklarının arasında hapsetmişti.
birbirimize yönelttiğimiz sorunların hiçbirinde gergin değildim belki de. ikimiz de 'hadi ama, hayat bize bütün bokunu gösterdi, bir tuvalet molası daha vermek istemez sanırım' dediğimiz anların hepsine şahitlik etmiş, başından beri hakkımız olan sözcükleri kulaklarımız yeni yeni işitmişti. her ne olursa olsun inkar edemezdim ya, şimdiye kadar en çok şaşırdığım sorusu, bana çocukluğumda ki hayali arkadaşlarımın nasıl birileri olduğuydu. bu psikolojik bozukluğumu dahi nereden duyduğunu bilmiyordum ama, mühim değildi. saklamam gerekmezdi.
"düştüğüm zaman kaldıranım yoktu." Demiştim alkolün verdigi o kafası kıyak ifadeyle başımı koltuğun arkasına doğru yaslarken. Cümlelerimi toparlayamayacak kadar sarhoş degildim sevgilim. Sadece... Neresinden tutsam beni daha iyi anlayabilirsin diye düşünüyordum. boynumu, belkide sana yan duran yüzümü ilgiyle seyrettiğini fark ettim, yine de utanarak geriye çekilmedim. "onların sahte olduklarını biliyordum jimin. oyunlarımı asla iki kişilik oynamaz, yemeklerimi birden fazla yapmazdım. sadece... öyle gözükürdüm. yalnız kalmak, psikolojisi bozuk birinden daha korkutucu gelmişti gözüme."
kurduğum cümlelerden sonra yüzünde pek bir mimik oynamamıştı. ne herhangi bir acıma duygusu, ne de sert bir öfke. çehresinde dalgasız denizler kadar süreklilik getiren güzel bir havası vardı. ama... bazı insanlar sevdiğini kendinden daha iyi tanırdı ya, işte bu durgun mimikler belki de jimin'in en tehditkar ifadesini gizlemeye yönelikti. kimse bilmesin isterdi düşüncelerini, çevreye yansıtmaktan korktugu psikopat davranışları. Sadece durdu, ve hafifçe oturduğu yerden doğruldu. masanın üzerinde ki şarap şişesinin dibi benim ilgimi şiddetle çekiyordu ancak, jimin hala fark edememiş olmalıydı ki, zihninde ki soruları toparlamak istiyormuşcasına hafifçe dudaklarını dişliyordu.
"bence ikimiz de sorulan bütün sorulara cevap verdik." demiştim dudaklarıma yerleştirdiğim hınzır bir gülümsemeyle. "istediğiniz kucak dansını artık rüyanızda görürsünüz jimin bey."
onu sinir etmek hoşuma gidiyordu. eşim de sanki asıl amacımı fark etmiş gibi kadehini çevirirken, ve tapabileceğim gülümsemesi ile yanıma doğru yaklaşırken fazla nefes kesici duruyordu. "ben kaybedeceğim yarışa girmem bay park." çok yakındı. hatta çehreme öylesine yakındı ki, dudağını reklendiren bir parça kırmızı şarabın kokusunu en ince ayrıntısına kadar alabiliyordum. ismim, onun soy adı başa geldiğinde tamamlanıyordu sanki. kulağa bir farklı geliyor, daha çok ilgi çekiyordu.
