My Wife is One Of The Mafia [The Final Battle]

138

Clyde's pov

Apat na araw nang hindi nagigising si jaxen at ngayon ay ako lang ang nandito kasama ni jaxen..

*flashback*

Nakita naming pumasok ang doktor sa kwarto ni jaxen kaya naman napatayo kaming lahat

Na patingin siya saken at dahil hawak hawak ko paren ang kamay ni jax

"are you related to the patient" tanong niya saken

"im the fiancée doc" sabi ko oa kaya nakangiti niya ako tingnan

"goodnews Sir, okay na ang katawan ni jaxen, stable na at anytime soon may magigising na siya" nakangiting sabi ni doc hindi namin napigilang mapangiti ng sobra...

**end of flashback**

Kasalukuyan akong kumakain ng orange
Nang biglang magbukas ang pintuan at pumasok si nico, nakangiti konaman siyang tiningnan

Hindi ko rin kase makalimutan ang tiwalang ibinigay sakin ni nico at isinama niya ako sa labanan

Umupo siya sa kabilang gilid ng kama ni jaxen at gaya ng ginagawa ko ay tiningnan niya si jaxen tsaka ngumiti

"ang swerte swerte mo eh no?" natatawang sabi niya at Napatingin naman ako sakanya pero nakatingin parin siya kay jax "kahit buhay niya binibigay niya sayo, isang bagay na hindi niya kailanman ginawa saken" sabi pa niya at saglit na natigilan "hindi naman sa pi agkukumpara ko yung pagmamahal niya saken at pagmamahal niya sayo pero masasabi kong iba ka" nakangiti niyang sabi saken

"nung sinaktan ko siya'y lumipat siya sa mafia empire, at doon siya nakilala ng tatay mo.." natatawa pang sabi ni nico

"at nakilala ko siya" maging ako ay napangiti naren kay jaxen na tulog na tulog parin ngayon "hindi nga ako makapaniwala eh, sa haba ng panahon n minahal ko si katie, hindi ko aakalaing mamahalin ko siya sa maikling panahon" sabi ko pa at ngayon ay si nico naman ang nakatingin sakin nakikinig sa kwento ko

"pano mo natutunan ang pakikipaglaban?" tanong naman ni nico at bahagya pa akong natawa

"ginawa ko yun para matulungan siya, nagaral ako ng pakikipaglaban para ako naman ang proprotekta sakanya..pero it turns out wala parin akong nagawa" nakangiti man aako ay sobrang lungkot ko talaga

"bro don't say that" sabi pa ni nico pero umiling ako

"pero kung may nagawa ako, wala sana siya diyan" sabi ko at itinuro si jax kaya naman natahimik nalang si nico

Pumasok naman si mein yna at ken sa kwarto na may nga dala dalang pagkain

Kaya naman tumayo ako at lahat naman sila'y nakatingin saakin

"san ka pupunta?" tanong ni mein saakin na pumalit sa pwesto ko, siya naman nakaupo sa pwesto ko

"may dadaanan lang" pormal kong sabi at mukhang alam na nila kung sino ang dadaanan ko, bahagya silang ngumiti saaken

"magiingat ka nalang" sabi pa niya at tumango ako tsaka ko muna hinalikan si jaxen sa tuktok ng ulo niya, tiningnan konaman sila nico yna at ken at umalis sa kwarto nayon

Naglakad ako papuntang kabilang building dahil doon daw siya pansamantalang dinala

"i would like to see patient alvarez" sabi konalang sa isa sa nga nurse na nakaduty at tiningnan naman niya ang record niya

"ahh room 178 sir, just go straight and turn right, if anything goes wrong sir, just press the button besides tge patients bed and we will immediately come" sabi pa nung nurse kaya nakangiti akong tumango at umalis