Felakete Götüren Rastlantı

- Bölüm 4 -

"Keyfini bölmüyorum ya?" Yere dağılmış renk renk fotoromanlara ve şampanya tepsisine bakarak belli belirsiz yarım dudak gülümsedi.

Loş odada parmaklarımı yanımdaki duvara hafifçe sürterek elektrik düğmesini buldum ve avizeyi yaktım, "Geleceğini beklemezdim."

"Benim için de ani bir karar oldu diyelim."

Onu ilk kez duru bir zihinle yakından görüyordum. Sahneye çıktığı halinin aksine cildinde çok bariz çiçek bozukları görülüyordu, gri iri gözlerini çevreleyen abartılı suni kirpikleri yerindeydi ama makyajı aşırılıktan uzaktı. Dolgun elmacık kemikli, hokka burunlu hoş bir kadındı. Diplerinden kendi karamel rengi saçları gözüken papatya sarısı kaküllerini bombeli bir şekilde alnında yuvarlamış saçlarını siyah bir kurdeleyle tepeden at kuyruğu yapmıştı. Kazayağı desenli bol paça pantolonun üzerine karnını hafifçe açıkta bırakacak kısalıkta balıkçı yaka hardal renkli bir kazak giymişti. Kazağının üstünden sarkan madalyon tarzı uzun zincirli altın renkli bir kolyesi vardı. Sanki olgun bir kadın ve genç kız sureti arasında sıkışmışcasına görünüşü çocuksu ve kadınsı bir karmaşa içindeydi.

"Evimi nereden öğrendin?" dedim muhteriz bir tavırla onunla göz göze gelmekten kaçınarak. Parmak ucumda yükselip fitillerini sıkarak şömine üstünde duran şamdanın mumlarını söndürdüm.

"Çok zor olmadı; gazinoda istihbarat sağlam. Hem kocan da tanınmadık biri sayılmaz. Ee, oturabilir miyim?"  Pançosunu çoktan hizmetçi kıza vermiş olsa da bavul benzeri koca omuz çantasını koltuğun üzerine bırakmak için ağzımdan çıkacak onayı bekliyormuş gibi havaya uzattı. Hala edepsizce bir arsızlıkla davranıyor oluşu sinirimi bozmuştu, bu hissim öfkeli yüzüme yansımış olacak ki çantasını omuzuna tekrar takıp alt dudağını gererek mahcup bir tavırla, "Arkadaşım, bana kızgın olabilirsin ama yaptığım hareketten utanç duyduğumdan özür dilemek için buradayım. Tamamen dostça duygularla geldim. Her zaman benden daha olgun davranan biri olarak senden beni geri çevirmemeni umuyorum."

Onunla muhabbet etme fikri beni ne kadar sabırsızlandırsa da yaptığı çirkin davranıştan sonra hevesim kırılmıştı. Gayri ihtiyari bir şekilde koltukları gösterdim, "Dilediğin köşeye oturabilirsin, üzerime usturuplu bir şeyler giyip geleceğim."

"Sakın zahmet etme, yabancı sayılmam nihayetinde. Değil mi?"

Fazla üstelemedim, zaten rahat kıyafetlerimin içinden çıkmak istemiyordum. Tanıştığımız gün lavantaların arasında rahatımı bozduğu an ki gibi tatsız bir duygu hissetmiştim. Gelmesinden dolayı memnun ve tatmin olmuş olsam da karşımdaki kişinin artık çok farklı biri olduğunun farkındaydım. Doğal zarafetini yitirmiş; yerine eğreti, yapmacık bir ağırbaşlılık gelmişti. Önceki Asude'nin beceriksiz bir taklidi gibiydi, aksanı bile daha bir kabaydı.

Yeni tanışacağım bu yabancıyı ürkütmemek için kibar olmaya çalıştım çünkü kendisini baştan yaratan olayları dehşet merak ediyordum.

"Ne ikram etmemi arzu edersin? Çay, kahve, alkol?"

"Buharı üzerinde sıcak bir çay alırım. Aksilik bu ya yolda gelirken taksi sapa bir yolda istop edip durdu, inip başka bir araca geçecektim ancak taksiyi bırak yük kamyonları dışında araç bile geçmediğinden bu saate kadar geciktim, arabanın tamirini beklerken de tahmin ettiğin üzere iliklerime kadar üşüdüm."

Şömineyi yakmayı teklif edecektim ama beni kulisinde nasıl ağırladığı aklıma gelince hak etmediğine kanaat getirip bu mütevazi tavırdan vazgeçtim.

Hizmetçi kıza dönerek, "İkimize de bir fincan çay getir lütfen." diye istekte bulundum.

"Yıllar sonra seni böyle gösterişli bir hayat sürerken göreceğimi düşünmemiştim." Neredeyse hasetle salon mobilyalarını süzerken bakışlarını bana çevirip, "Sen söylemeden söyleyeyim; aynısının aksini benim için düşündüğünün farkındayım."