Pagkauwing pagkauwi ko ay si Daddy agad ang hinanap ko. Tuwang Tuwa ako nang sabihin ni yaya melba na andito na nga si daddy at may sorpresa pa sakin.
Hindi na ako nakapagpalit nang damit at pumunta na agad sa garden dahil naroon daw ang sorpresa.
"Patawarin mo ako sa mga nagawa ko noon. Kaya nga ako nariritong muli para punan ang mga pagkukulang ko" rinig kong turan nang isang pamilyar na boses. Kinakabahan man ay ipinagpatuloy ko ang Paglalakad ko at doon ko nakita ang isang eksena na kong Saan nagtatalo ang isip ko kong matutuwa o malulungkot.
Kitang kita ko ang gulat sa mga mata ni daddy at naitulak nito si mommy na nakayakap sa kaniya. Hindi ko mapigilang maluha dahil sa nakikita ko.
"Anak ko" sabay yakap sa akin ni mommy pero patuloy pa rin akong nakatitig kay daddy na nakatingin sa aming dalawa.
"Bakit kapa bumalik?" walang emosyong turan ko.
"Anak huwag mong pagsalitaan ang mommy mo ng ganyan" galit na Sigaw ni daddy sa akin.
"Wala na akong tinuturing na ina." sabay talikod ko at nagtatakbo sa kwarto. Patuloy akong tinatawag ni daddy pero hindi na ako nakinig. Ibinuhos ko ang lahat nang luha ko dahil sa mga pangyayaring naganap ngayon.
Ramdam kong bumukas ang pinto at sa mga yabag palang nito ay kilalang kilala ko na.
"Anak? Bakit mo nagawa sa mommy mo yon" Turan niya sa akin. Nag igting ang panga ko dahil sa tinawag niya sa akin.
"Anak? May anak bang nakikipag talik sa ama niya?" walang emosyong turan ko.
"Alam kong Mali ang nagawa ko. Ang nagawa natin. Ang gusto ko lang ay patawarin mo ang mommy mo dahil ina mo pa rin siya." paliwanag niya.
"Umalis kana. Pumunta kana sa asawa mo. Andiyan na siya ngayon kaya hindi mo na kailangan nang katawan ko" pagak pa akong natawa.
"Huwag mong sabihin yan. Hindi kita ginamit Isabel. Mahal kita pero dapat nating gawin ang tama. Ang saakin lang gusto kong mag kaayos kayo nang mommy mo." Turan nito sabay hawak sa kamay ko.
"Paano na tayo Bryle? Mahal din kita. Hindi ba pwedeng tayong dalawa nalang?" naiiyak kong turan.
"Alam nating dalawa na Mali ang mga nangyari sa atin. Pero kahit ganoon naging Masaya ako anak. Mahal kita tandaan mo yan pero dapat nating itama ang maling nagawa natin" sabay halik nito sa noo ko at tuluyan nang umalis.
Iyak lang ako nang iyak. Ganito pala kasakit ang mag mahal. Ibinigay mo naman ang lahat pero masasaktan at masasaktan kapa rin.
Hindi na ako bumaba para kumain dahil wala akong kagana gana at ayukong makita ang aking mommy at daddy na muling magkasama.
----------
Kinabukasan ay naligo at nag ayos agad ako upang pumasok sa university kahit kumakalam ang tiyan ay tuloy tuloy pa rin ako palabas ng pintuan upang pumasok.
"Anak? Kumain kana muna. Naghanda ako nang mga pagkain" ngiting ngiting pag-aya ni mommy pero hindi ko ito pinansin.
Malapit ko na sanang buksan ang pinto upang makawala sa bahay na to nang biglang hatakin ni daddy ang braso ko.
"Huwag kang bastos Isabel. Kinakausap ka nang mommy mo." Turan nito.
Itinaas ko naman ang kilay ko at buong pwersang tinabig ko ang kamay niya na nasa braso ko.
"Huwag kayong bastos. Kong ayaw kayong kausapin nang tao huwag niyong pilitin." sabay hakbang ko paalis.
Napangisi pa ako nang makita ang tulalang mga mukha nila kanina dahil sa ginawa ko. Nagpahatid ako sa pinakamalapit na restaurant sa school upang hindi na ako mahirapan mamaya sa pagpasok. Pinaalis ko na rin si Mang Ben dahil kaya ko naman na ang sarili ko.
Kain lang ako nang kain nang biglang may marinig akong nagsisigawan sa katabing table nang kinakainan ko.
"Anong tingin mo sakin ka Fling mo ha? Putulin ko kaya yang Lollipop mo para mawala ang pagkababaero mo." Sigaw nang isang babae.
"Huwag ka nang sumigaw. Professor mo ako kaya Kitang ibagsak dahil sa kawalan nang manners mo." Turan nang lalaking gwapo na satingin ko ay professor sa kabilang school ang Light Elite University.
Mayaman din ang school na yon pero dahil sa bali-balitang may patayang naganap sa naturang paaralan ay hindi na siya Don pumasok.
Ipinagpatuloy nalang niya ang pagkain niya nang biglang may nahulog na isang box na satingin niya ay lagayan nang singsing. Dinampot ko ang box at pinakatitigang mabuti.
"Hay na sayo lang pala. Maraming salamat at nakita mo to. Napaka importante kasi nitong singsing na ito e." sabay ngiti nang professor kanina na pinagagalitan nang isang babae.
Natulala naman ako dahil napakagwapo niya.
"Alam kong gwapo ako miss. Ako nga pala si Art John Stone isang professor sa kabilang University. Nice to meet you" sabay ngiti pa nito.
Kumuha pa ang lalaki nang tissue at pinunasan ang gilid nang labi ni Isabel dahil may sauce pang naiwan.
"Salamat. Isabel Madrigal nga pala." sabay ngiti rin ng dalaga dito.
"Maganda ka sana kaso mas maganda pa rin ang Heaven ko. Sige babye na baka maligawan pa kita e." paalam pa nito na ikinatawa ko.
Pagkatapos kong kumain ay inayos ko na ang itsura ko. Dumiretso pa ako sa restroom at tiningnan ang itsura ko at nadismaya ako dahil halatang namamaga ang mata ko sa kakaiyak.
Nilakad ko nalang papunta sa school at dumiretso sa classroom at pinag-aralan ang mga lesson na hindi ko napakinggan dahil sa absent ako ng ilang araw.
Nang dumating ang prof. Namin ay minabuti ko nalang makinig upang hindi kong Ano Ano ang pumapasok sa isipan ko na siyang nagpapalungkot sa akin.
Nang mag breaktime ay doon naman kami nagkakwentuhan ng mga kaibigan ko.
"Anong nangyari sayo girl?" tanong ni Loisa
"Ito maganda pa din" Maikling sambit ko
"Gaga. Namamaga yang mata mo halatang umiyak" pansin naman ni Beth
"Alam ko na. Nasaktan ka dahil breneak mo si Bogs no?" tanong ulit ni Loisa.
Hindi nalang ako nagsalita para isipin nilang yon nga ang dahilan.
"Imferness may puso ka rin Pala. Alam mo bang hindi daw pumasok si Bogs ngayon. Siguro dahil sa breneak mo yong tao" hindi ko nalang pinansin ang pinagsasabi ni Beth at inubos nalang ang aking pagkain upang makabalik na sa room.
BINABASA MO ANG
MY DADDY LOVES ME 💗 (COMPLETED)
RomanceAng Pagkakaroon ng anak ay tinatawag na isang biyaya. Pero Paano kong si Bryle at Cindy na kapwa pinilit ang isa't isa na ikasal upang lumago ang kaniya kaniyang kompanya ay magkaroon ng isang sanggol na pinangalanang isabel. Lumipas ang mga taon. M...
