MY DADDY LOVES ME 💗 (COMPLETED)

CHAPTER 13

Pagkapasok ko sa room ni Isabel ay tulog pa rin ito kaya naman lumapit ako at hinawakan ang kaniyang kamay.

"Baby gumising kana. Miss na miss na kita" Turan ko habang matiim na nakatitig sa kaniya

"Sorry kong sinaktan ko ang damdamin mo. Hindi ko sinasadya ang nangyari. Ikaw lang ang mahal ko at mamahalin pa." tuluyan na akong umiyak nang makita ang mga sugat sa katawan niya.

"Tinanggap ko ang mommy mo dahil may sakit siya. May stage 4 breast cancer siya Isabel kaya sana patawarin mo siya sa mga huling araw ng buhay niya." bulong ko pa.

"Handa na akong panagutan ang pagmamahalan natin Isabel. Alam mo bang------" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng biglang pumasok si Cindy at si Ryan sa loob.

"Bryle pwede kaba naming makausap?" tanong ni Cindy sa akin na agad kong sinang-ayunan.

Samantala Lumabas na ang tatlo na siyang mag uusap usap tungkol sa naging sitwasyon nila. Ipinaliwanag ni Cindy na hindi pwede munang malaman ni Isabel ang sitwasyon dahil baka ma stress ito at lumala ang kaniyang kalagayan. Kahit ayaw sumang-ayon ni Bryle ay napag isip isip niyang tama naman ang sinabi nito.

Ang naiwan namang si Isabel sa loob ng kwarto ay patuloy na umiiyak dahil sa mga sinabi ni Bryle noong nagpapanggap siyang walang Malay. Alam niya sa sariling mahal niya rin ang kaniyang daddy ngunit ayaw niyang saktan ang kaniyang ina na maysakit at isa pa alam niyang walang patutunguhan ang pagmamahalan nilang dalawa ng kaniyang daddy.

Sobrang nagsisi si Isabel sa mga sinabi niyang masama sa kaniyang mommy. Ngayong nalaman niya na ang kalagayan nito ay sobra siyang nagpipighati at nagsisisi.

Nagulat pa ang dalaga ng pumasok sa loob ang kaniyang mommy at isang lalaki na hindi pamilyar sa kaniya. Agad agad niyang pinunasan ang luhang dumadaloy sa kaniyang mata.

"Anak? Gising kana pala. Salamat naman sa diyos." ngiting turan nito.

Nang makalapit ang kaniyang ina ay bigla na niya itong niyakap at humingi ng tawad.

"Sorry mommy sa kong Ano Anong pinagsasabi ko sayo noon." tuluyan na siyang umiyak. Doon niya napagmasdan ang mukha ng ina na sobrang nagbago na tumamlay ito at pumayat nang husto ang malusog nitong dating pangangatawan.

"Anak sorry din Kong matagal kitang Iniwan." Turan ng kaniyang ama.

"Mommy sino po siya?" tanong niya sa lalaking kasama nito.

"Siya si Ryan Fernandez anak" mailing sagot ni Cindy

"Ikaw po ang daddy ni Bogs?" tanong ng dalaga sa lalaki

"Oo. Pero inampon ko lang si Bogs" alanganing sagot nito.

"Ay ganon po ba. Bakit po Pala kayo naririto? Andito po ba si Bogs?" tanong niyang muli

"Sorry pero wala si Bogs dito. ilang araw na rin siyang hindi umuuwi. " sagot nito.

"Pasensiya na po sir. Hindi kasi naging maganda ang naging huling pag uusap namin kaya ----" Hindi na niya natuloy ang gustong sabihin dahil pinutol na iyon ng kaniyang ina

"Anak huwag kang mag-isip ng kong Ano Ano. Ayukong ma stress ka dahil makakasama yan sa kalagayan mo." paliwanag ng ina.

"Sige na magpahinga kana muna" sabay lapit nang lalaki sa kaniya

Nagulat pa siya ng bigla siya nitong yakapin at umiyak. Inalo naman niya ito dahil nakaramdam siya nang simpatya para sa lalaki.

"Sir huwag na po kayong umiyak. Uuwi rin po si Bogs." Turan ng dalaga upang mapatahan ang lalaki ngunit tuloy tuloy lang ang Pag iyak nito kaya minabuti niyang huwag ng magsalita.

Matapos ang pangyayaring iyon ay nagpahinga na siya. Sinabi ng doktor na pwede na siyang umuwi sa bahay nila dahil sa totoo lang ay mas na stress pa siya kapag nasa Hospital siya. Nalungkot naman si Isabel ng maalala ang kaniyang daddy na hindi pa rin bumabalik matapos nitong pumunta kanina.

"Hindi pa ba niya alam na gising na ako?" malungkot na pag kausap niya sa sarili.

"Mabuti na rin siguro to dahil hindi ko rin naman alam kong paano ito pakikitunguhan." sabay buntong hininga ng dalaga.

Minabuti nalang niyang matulog upang hindi na siya makapag isip isip ng kong Ano Ano.

Kinabukasan ay hindi magkandaugaga ang kaniyang mommy at Sir Ryan sa pag aasikaso sa kaniya.

" Mabuti pa tong si Sir.Ryan laging andito para alagaan siya samantalang si Bryle ay wala at hindi manlang dumalaw sa kaniya" Pagtatampo niya sa kaniyang isipan

Nang malapit na sila sa kanilang bahay ay inayos niya pa ang sarili niya dahil ayaw niyang makita siya ni Bryle na maputla at walang kabuhay buhay.

Mula noong nasa Hospital siya ay walang sinasabi ang mommy niya tungkol dito kaya kahit ayaw na niyang kunsintihin ang puso niya dahil sa pag mamahalin dito at hindi niya parin mapigil.

Nang makarating sa bahay ay agad niyang inilibot ang paningin nagbabakasakali na makita niya ang kaniyang hinahanap.

Sobra ang pagkalungkot niya ng hindu nito makita ang hinahanap buong araw lang siyang naglilinis sa kwarto at inaantay ang pagdating ni Bryle.

Nang gabi na ay Bumaba siya nang kusina para na rin silipin kong dumating na ang kaniyang hinahanap pero wala pa rin ito.

Nakita naman niya si Yaya melba kaya hindi na siya nakatiis at nag tanong na dito.

"Yaya asan po si Daddy?" mahinang tanong niya.

"Naku Iha. Hindi mo pala alam na umalis ang daddy mo dahil may inasikasong napaka importante." Turan ni Yaya melba

"Ano po yon?" tanong ko.

"Maski sa amin ay hindi niya sinabi Iha. Pero alam kong naka importante talaga non dahil nagmamadali siya ng umalis" Turan pa nito.

Bagsak naman ang balikat ni Isabel na bumalik sa Kaniyang kwarto. Lubos siyang nasaktan dahil umalis Pala ito nang hindi manlang nagpaalam sa kaniya.

Samantala si Bryle naman ay abala sa pag aasikaso nang annulment nila ni Cindy. Inayos niya rin ang lahat ng mga papeles na siyang nagpapatunay na anak niya si Isabel. Gusto niya tong baguhin upang sa muling pagbabalik niya ay gusto niyang mapakasalan si Isabel ang babaeng tunay niyang minamahal.

Mabuti nalang ay pinapadalhan siya ng mga larawan ng dalaga dahil miss na miss niya na si Isabel. Isinekreto niya ang lahat ng ito sa babae dahil gusto niyang isorpresa ito.

"Sa muling pagbabalik ko. Sisiguraduhin kong magiging masaya na tayong dalawa" Turan ni Bryle habang nakatitig sa larawan ni Isabel.