ASİL TEHLİKE "Kırmızı" [TAMAMLANDI]

-8-Arzu

Lütfen bölümü oylamadan geçmeyelim.

Satır içi yorımlarda bırakırsak mutlu olurum. Şimdiden teşekkürler:-)

Keyifli okumalar dilerim...

¦~Arzu~¦

Ayşin

Yola çıkmadan hemen önce Fer ve Ref evime gelmişlerdi. Beni havaalanına kendileri bırakmayı teklif ettiler. Bende bunu kabul etmiştim.

Bavulumu kulpundan tutarak sürükledim ve odamdan çıkarak salona vardım. Fer ve Ref salondaki koltuğa oturmuş sessizce beklemişlerdi beni.

Fer beni görünce ayaklanıp, "Herşeyini aldın mı? Eğer unuttuğun bir şey kaldıysa kontrol et biz seni bekleriz" dedi cansız bir sesle.

Başımı iki yana sallayıp reddettim onu. Gideceğim için üzgünlerdi. Ref de ayaklanıp bavuluma yöneldi.

"Ben arabaya yerleştireyim bunu" dedi kısıkça.

Ne hikmettir ki geldiğinden beri sulu şakalarda bulunmamıştı bana. Onu da kafamı sallayarak onayladım.

Ref bavulumla birlikte çıkarken Fer'le uzun süren bir bakışma içerisine girdik. En sonunda Fer bana doğru atılıp hızla boynuma sarıldı.

"Gitmek zorunda mısın?" diye sızlandı.

Kollarımı ona dolarken, "Temelli gitmiyorum ki bir kaç güne dönmüş olurum. Bilemedin bir hafta içerisinde geri dönerim" dedim üzgün bir ses tonuyla.

"Gitme!" dedi.

"Gitmem gerekiyor. Buna ihtiyacım var. Hem büyükannemleri özledim."

"Peki" diye mırıldandı.

Birbirimize uzun uzun sarıldık. Ayrıldığımızda elimi yanaklarına geçirip gülümsedim. Bana zoraki bir tebessüm sundu.

Elimi yanaklarından çekip, "Hadi çıkalım" dedim. Beni onayladı.

Kapının önüne çıktığımızda Ref'in eski pikabına yaslanmış sigarasını tüttürdüğünü gördüm. Bizi görünce sigarasından hızlıca bir nefes daha çekip yere attı ve ayağının ucuyla ezdi.

Bana ön kapıyı açarken, "Buyrun matmazel!" dedi sevimli bir şekilde.

Bu beni içten bir şekilde gülümsetti. "Mersi" diyerek ön koltuğa kuruldum.

O sıra Fer, "E benimde kapımı açsana!" deyince Ref, "Kızım kendin açsana kapını" diye söylenip arabanın etrafından dolaştı. Kısa sürede sürücü koltuğuna yerleşti.

Fer arka kapıyı bir hışımla açıp gürültülü bir şekilde geri kapatınca Ref ona kızgınlıkla söylendi.

"Yavaş!"

"Oh olsun!"dedi kollarını göğsünün altında bağlayıp.

Ref gözlerini devirerek önüne döndü ve pikabı çalıştırdı. Havaalanına doğru yola koyulduk.

Bir yarım saatin ardından havaalanına varmıştık. Kapıyı açıp indim. Fer ve Ref de benim ardımdan arabadan indiler. Ref bavulumu pikabın arkasından alırken bende son kez bu şehire göz gezdirdim. Sanki veda eder gibiydim. Tabii ki de etmiyordum fakat öyle bir hissiyat içine girmiştim. Buradan ayrılmak bana çok zor geliyordu. Farketmesem de ben bu şehire alışmış onu evim bilmiştim. Şimdi evimi terkediyor gibi hissediyordum kendimi. Ama geri gelecektim. Daha yenilenmiş güçlü bir şekilde.