ASİL TEHLİKE "Kırmızı" [TAMAMLANDI]

-11-Teslim Oluyorum

Lütfen bölümü oylamadan geçmeyelim.

Satır içi yorımlarda bırakırsak mutlu olurum. Şimdiden teşekkürler :-)

Keyifli okumalar dilerim..

¦~Teslim Oluyorum~¦

Ayşin

Bir kaç gündür uykusuz dolanıyordum etrafta. Yine uyukladığım sıra, "Mavi!" diye seslenen sesle irkilerek kendime geldim. Hemen ayaklanırken Louis'in karşısına geçmiştim.

Bana kaşlarını çatarak dikkatle bakıyordu. Lanet ettim bu duruma. O bay tehlikeyi göreceğim diye hemen hemen her gün soluğu D. P Bar'da alıyordum. Ama ne yazık ki bir daha karşılaşmadık onunla. Hayalet gibi birden ortaya çıkıyor sonrasında anında ortadan kaybolabiliyordu. Hayalet bay tehlike. Yeni adı bu.

"Efendim patron!" dedim sırıtarak.

Louis'le aramız yine eskisi gibiydi. Artık hiçbir sorunumuz kalmamıştı.

"Bu halin ne Mavi, neden yorgun görünüyorsun? Bir sorun varsa eğ-"

Hızla sözünü bölerek, "Hayır, ne sorunu" dedim. Elimle de geçiştirdim.

Bana şüpheci gözlerle baktı. "Emin misin?" diye temkinlice sordu.

"Eminim, sorun yok.. Yalnızca bu aralar pek uykuyla aram yok ama üstesinden gelemeyeceğim bir şey değil bu tabii.." diyerek sustum.

Uykusuzluktan saçmalamaya da başladım. Louis birden elini yanağıma dokundurdu.

"Seni böyle hiç görmemiştim" diye mırıldandı.

Hemen dokunuşundan kaçınarak, "Bir şey yok" dedim tekrardan.

Ondan gözlerimi kaçırdım. Bütün sorunlarımla tek başıma baş etmeye çalışıyordum.

Gizli sapığım -bu aralar herhangi bir mesaj göndermedi- ve asil adam aynı anda üstüme çullanmıştı.

Mesajlar aklımı kurcalarken asil adam rüyalarıma sızmaya devam ediyordu. İki sorunum vardı. İkisi de birbirinden beter, birbirinden karmaşık sorunlardı.

Louis seslice nefesini dışarı bırakıp, "İyi Mavi hep sorunlarını tek başına hallet. Ama unutma ben seni her koşulda dinler akıl veririm" deyip arkasını dönerek çekip gitti.

Arkasından nefesimi dışarı üfledim ve tekrar uyuklamaya geri döndüm. Bugün Ref de olmadığı için kafam açıkçası rahattı. Ref'in de bir şeylere aklının takıldığı belliydi. Bir kaç gün onu gözlemledim. Çok suskun, sulu şakalar yapmaksızın sanki o benim ve bizim tanıdığımız Ref değilmiş gibi ortalıkta gezinmişti.

Bugünde hiç izin kullanmayan Ref birden iznini kullanmayı istedi. Aynı şekilde Fer'i de bu bir kaç gün içerisinde gözlemledim. O da fazlasıyla suskun, sanki tanıdığım, bildiğim Fer değilmiş gibi gezinmişti ortalıkta. Gözlemim sonunda anladım ki bu iki aptalın aklı epey bir karışmaya başlıyordu. Sonunda birbirleri için yaratıldıklarını farketmeye başlıyorlardı. İşte buna içten bir şekilde seviniyordum. Biraz daha zamana ihtiyaç vardı sonra gerisi çorap söküğü gibi gelecekti. Buna inanıyordum.

Vardiyam bittiğinde hemen garson kıyafetlerimden kurtulup kendi giysilerimi üzerime geçirdim. Barın arka çıkışından çıktığım vakit Louis'i arabasının içinde beklerken buldum. Hemen ön kapıyı açarak kafamı içeri uzattım.

"Nereye gidiyorsun?" diye sordum.

"Ufak bir işim var onu halledip geri döneceğim. Bu arada da seni evine bırakmış olurum. Atla Mavi!" dedi gülümseyerek.