The Mafia Boss Wife

CHAPTER 19

Maze Sandra Fort P.O.V

It's hurt. Masakit sa dibdib na makita s'yang yakap yakap ang kakambal ko, at mas lalo akong nasaktan dahil sa narinig ko kanina. It's mean-- ang kakambal ko ang totoong asawa n'ya? Paano na ako? What would happen to me? Kaya ba n'ya ako tinatawag na gano'n because magkamukha kami? Natawa nalang ako ng mapait.

Maze, why did you fall? Ayan look at you!

Napatingin ako sa kakambal ko na nakaratay sa higaan ng hospital. Wala dito si Aaron, lumabas para ata bumili ng makakain ni Kazie, kung sakali mang gumising na s'ya.

Nilapitan ko ang kakambal ko at hinawakan ko ang kamay ng kakambal ko, at hindi ko maiwasan na mainggit sa kan'ya. “Bakit ikaw pa? Sana ako nalang ang una n'yang nakilala,”mapait na saad ko dito sana nga ako nalang mahinang hiling ko na alam kong hindi matutupad at hindi ko namalayan na nagsiunahan nang tumulo ang luha ko.

Napahigpit ang hawak ko sa kamay n'ya.

“Twin, I'm sorry, hindi ko sinasad'ya na maging kambit,”umiiyak na sambit ko dito but something's pop up in my mind.

Natawa nalang ako. “Ops, wala pala kaming relasyon, HAHA,”pagak na naman akong natawa.

Napatingin ako sa kamay nang kakambal ko nang may maramdaman akong malamig. Mas lalong nadurog ang puso ko nang makitang may suot suot itong singsing. Nanginginig ang kamay ko.

“Fuck! I'm so sorry, twin. Hindi ko sinasad'yang mahalin ang asawa mo,”kinagat ko narin ang labi ko para pigilang humikbi. Agad kong pinunasan ang luha ko nang biglang bumukas ang pintuan sa likod ko, inayos ko narin ang pustura ko.

“Hey..”nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang boses nito sa likod ko. Huminga muna ako nang malalim at hinarap s'ya.

Napatingin ako sa kamay n'yang may dalang plastic. Alam kong pagkain 'yun para sa kakambal ko. Hindi makaligtas sa paningin ko ang singsing nito. Iniwas ko ang paningin ko sa kamay n'ya. “Labas muna ako, ibibilin ko muna sa'yo ang kakambal ko, take care of her. Okay?”saad ko sa kan'ya at kinalas na ang kamay ng kakambal ko.

Tumango ito at binuhat ang upuan malapit sa may pintuan at dinala ang upuan sa tabi ng kama, umupo s'ya doon, at nilapag muna ang plastic na dala n'ya at kita ko kung paano n'ya marahan na hinawakan ang kamay ng kakambal ko, parang ingat na ingat s'ya at parang takot na masaktan. Hindi ko mapigilan na masaktan sa akto nito.

Bigla kong naalala ang pag-halik n'ya sa'kin kaganina, pero hindi ko s'ya magawang matanong. Tinikom ko na lamang ang bibig ko.

Dahil baka masaktan lang ako sa isasagot nito. At alam ko ginawa n'ya lang 'yun dahil naalala n'ya sa'kin ang kakambal ko.

Hindi ko alam kung paano sila naging mag-asawa. Pero hindi ko mapigilan na hindi mainis ng kunti sa kakambal ko, pero agad ko din 'yung winala. Stop, Maze. Don't ruin their relationship. Kasal sila, at kita mo ang pagmamahal sa mata ni Aaron, kahit matagal na hindi sila nagkita. Wala kang laban sa kakambal mo. Napatungo nalang ako. At maya maya ay pinilig ko nalang ang ulo ko at tumikhim.

“Sige a-alis na ako,”paalam ko, he didn't response dahil ang buong atensyon n'ya ay nasa kakambal ko.

Napayukom nalang ako ng kamao, at pilit wag pansin ang pagkirot ng damdamin. Tiningnan ko muna sandali ang kakambal ko, at nakangiti nang mapait ng dumapo ang tingin ko sa kamay n'ya na hawak hawak ni Aaron.

Pinikit ko muna ang mata bago umalis, dahil hindi kona kaya ang nakikita ko. Ang sakit ang sakit sakit. Bakit gano'n? Kanito ba talaga pag nagmahal ka? Ant sakit pala, noh.

Nasa gilid lamang ako nang pader, tahimik na pinapakinggan ang paguusap n'ya sa kakambal ko na sana hindi ko nalang ginawa dahil mas lalong nadurog ang puso ko.

“Hindi kita iiwan, hindi hindi na ulit kita iiwan, I've promise to you, Wife. Dahil natatakot na ako, natatakot na baka sa sandaling iwan kita mawawala ka na naman,”gusto kong takpan ang tenga ko para hindi kona marinig ang sasabihin n'ya.

Gusto kong umalis pero hindi ko magawa dahil parang na-glue ang paa ko sa kinatatayuan ko kaya hindi ko magawang umalis.

‘Please, stop it Maze, stop hurting yourself!’utas ko sa sarili ko.

Bumuntong hininga ako at umalis na dahil sapat na'yung narinig ko kanina.

Papalabas na ako ng hospital nang tumunog ang cellphone ko, good thing na umalis kaagad ako sa pintuan kun'di ay nalaman na ni Aaron na nakikinig ako sa kan'ya.

Sinagot ko 'yun at tiningnan kung sino mang pangalan ang tumawag sa'kin.

I saw, Callie's name. I don't know pero bigla akong kinabahan. Nanginginig na sinagot ko ang tawag n'ya.

“H-Hello?”lintaya ko pag kasagot nang tawag.

“Maze! Pumunta kana dito! Please hurry up!”kumunot ang noo ko, pahid sa boses ni Callie ang pagkataranta.

“W-Why? May nangyare ba--”before I finished my word, pinutol n'ya na ako.

“Your father is here!”sigaw nito. Napamura ako nang wala sa oras. Tiningnan ko ang calendar at nakitang Sunday na ngayon. Fuck! I almost forgot.

“O-Okay, pupunta na ako d'yan!”saad ko at pinatay na ang tawag.

Nawala na sa isip ko ang narinig ko kanina ang nasa utak ko nalang ngayon ay nandito na si papa, sa pilipinas.

Napalunok nalang ako, agad akong sumakay sa motor ko at pinaandar ito nang mabilis papunta sa Mansion.

15 minutes nasa Mansion na ako. Dali dali akong bumaba sa motor ko. Nakita ko ang taga-pangalaga nang kotse. “Ma'am--” walang pag-alinlangan na binato ko sa kan'ya ang susi nang motor ko.

Iniwan kona si Mang isko at kinabahan na pumasok sa Mansion.

“D-Dad, nandito napo ako--”nanlaki ang mata ko nang isang sampal agad ang bumungad pag ka pasok ko. Nabaling ang mukha ko sa ibang direction. Nawala bigla lahat nang emosyon ko dahil sa pag-sampal n'ya sa'kin.

“You! Ungrateful child! Because of you! My daughter is in the hospital!”sigaw nito sa'kin naramdaman kong biglang uminit ang mata ko.

D-Dad I'm also your daughter..