Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Cennetteydim,cehennemin ortasında bir cennet."
******
Her gece pencerelerinizi açıp ay ışığını seyretmeye ne dersiniiniz..
ÇOK YAKINDA , AYIN SON IŞIĞI WATPADD"TE:)
******
____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Anne bana bir masal anlatırmısın?" küçük Mehir'in sorusu ile annesi başucuna oturuvermiş, küçük kızına gülümseyerek kafasını sallamış ve boğazını temizlemiş.
Bir gün karanlık ayda, karanlığın bilgeliği açığa çıkarmış. Bu karanlık Ay ve onun Kadim dostunun tartışması ile ortaya çıkmış bu karanlık. Ayın kadim dostu eski sırları geceye fısıldarmış.Ve küçük ay büyürken, sırlar artarmış. Küçük ay'ın bu sırlardan haberi yokmuş.Yükselişe geçermiş sırlarla dolu yolu hatırlayanlar.Ayın altında kadim sırrın sihriyle insanların üzerine gümüşi damlalarla yağarmış ve kadim büyü küçük ay'ın ruhunda uyanırken geceye doğru efsunlu fısıltılar..."derken küçük kız masalın sonunu dinlemeden uyuyuvermiş. Annesi küçük Mehir'in saçlarına ufak bir öpücük kondurup kızının kulağına doğru eğilmiş.
"Bu senin masalın küçük kızım , hiç bitmez bu masal sen bozar sen yaşarsın "demiş . _ _ _
Ben Mehir.
Benim bu dünya ile imtihanım doğduğum gün başlamış...Yaşadığım herşey benim için bile bir sırmış aslında . Kimse bilemezmiş .Kim gerçek, kimi hayal, kim oyun oynuyor.. Annem ve babamın trafik kazasında ölmesinin ardından ablası tarafından terk edilen bir kızım ben.. Yuvam dediğim yerden kaçıp kendine yeni bir yuva inşa etmiş ve o yuvanın enkazında kalmış bir genç kız.
Kim bilebilirdi ki mutluluğu buldum derken , kendimi yeni bir maceraya adarken , dipsiz bir kuyuya düşeceğimi ?
Kim bilebilirdi ki korkularımdan , acılarımdan kaçtığım o şehire koşa koşa geri dönmek isteyeceğimi ?
Kim bilebilirdi herşey yolunda giderken , bir enkazın altında kalacağımı ?
En önemlisi kimdim ben ?
*******
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geçmiyor Ulaş , hiçbir zaman geçmeyecek."dedim bir kez daha. Bir adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı ve yüzümü avucunun içine aldı .
"Geçecek..Mehir tüm acılarımız bitecek.Parçaları batıp içimizi acıtacak ama bir gün mutlaka geçecek.Herşeyi arkamızda bıraktığımız vakit izi bile kalmayacak."dedi tekdüze bir sesle .
"Geçecek .. Tüm bunlar bitecek.. Geçecek ."
*********
Arazide yaşayan bir bal böceği varmış. Kendine bakınca Aşil gibi görürmüş kendisini. Bu onu ulaşılmaz yaparmış. Aşile benzer yanı yalnızca kalbinden vurulabilmesiymiş. Bunun tek yolu da böceğin çiçekte kendini bulabilmesiymiş. Bu arazide bir çiçek daha varmış, rengini kokusunu kaybetmiş kayıp bir çiçek. Bir gün böceği çağırmış kayıplığı. Çiçek neden çağırmış bal böceği neden görüşmüş bilinmez. Görüşmüşler bir gece vakti. Bu görüşmede öyle bir an gelmişki çiçek, bal böceğinin afacan gözlerindeki kara bulutları görmüş. Öyle bir anmış ki çiçek gözlerini öpüp kara bulutları çekip almak istemiş bal böceğinden. Olmamış, ürkmüş kendi karanlığından. Öyle ürkmüş ki çiçeğin kendi bulutları döküvermiş yağmurları...
