Ayın Son Işığı

3.Bölüm:21 Harf 3 Kelime

3.Bölüm: 21 harf 3 kelime
*Belkide çok uzaklarda değildir..*

Hissetmek.. Hastalanırsın yorgun ,bitkin hissedersin..Soğuktan bütün bedeninin titrediğini hissedersin..Parmağına iğne batar, canın acır, acıyı hissedersin..Arkandan biri yürür bunu hissedersin fakat bilmene rağmen ,ürkersin...Aşık olursun ,karşındaki kişinin de sana olan duygularını öğrenir ve içinde oluşan o tarif edilmez duyguyu hissedersin..Mutluluğu hissedersin..Derdin vardır, konuşacak birini ararsın ama anlatacak kimsenin olmadığını fark eder, kendini yalnız hissedersin..Hissedersin bazen hislerini kontrol eder yön verirsin .Peki ya anlayamadığımız hislerimiz? İçimizde derin boşluklar oluşturan fakat bir sonuca varamadığımız bizi çıkmaz yola sürükleyen hislerimiz de nedir ? Yada bu evin bende oluşturduğu tarif edilemez o his de neydi ?

___

"Bu ev...bende çok değişik bir his uyandırdı."diye mırıldandım.

"Bu evin atmosferi çok farklıdır.. Sahibi yıllarca evi kimseye satmamıştı.Ama birdenbire evi kiralamaya karar verdi .Bende anlamış değilim .

"Beğendiniz mi Mehir Hanım ?" gözlerim evin her ayrıntısı ,en ufak detayları ile buluştu .Sıradan normal bir ev belki ama bende uyandırdığı duygu da neydi böyle ?

"Evet beğendim ,tutuyorum ." 21 harf , 3 kelime ..Hayatımda neler değiştirecekti bilinmez. Güzel anılarım yada geçirdiğim bir sürü kötü anım olacaktı belkide. Her zaman hislerimle yola çıkmışımdır. İçimde oluşan hislere kulak verip kararlar almışımdır.Bu evde benim için öyle olmuştu . Beni hiç bilmediğim bu zamana kadar hiç tatmadığım bir hisse sürüklemişti ama bu sürükleyiş " doğru yoldasın "diyordu .

_____

(1 gün sonra )

Yüzüme vuran güneş ile gözlerimi uykumdan araladım. Yeni evimde ilk günüm güzel bir başlangıçtı bu benim için..Dün emlakçı ile herşeyi konuşup halletmiştik. Bu geceyi yeni evimde geçirmiştim. Uzun süredir girilmemiş üstü örtülmüş koltuklardan birinde uyudum. Saatlerce evin daha doğrusu "yeni evimin ,yuvamın" her detayını incelemiştim. Odaları , tabloları, bibloları...Bu evin bana ait olabilmesi için odam olması gerekirdi. Evin sahibi, emlakçıya istediğim eşyayı atabilceğimi yada kullanabilceğimi söylemişti. Kim böyle birşey söyleyebilirdi ?

"Yıllarca kimseye evimi vermedim , herşeyine dikkat ettim ama sen beğenmezsen atabilirsin." Saçma gelmişti ama bu benim çok iyi olmuştu . Yeni eşyalar yada Eskişehirde ki eşyaların hepsini getiremezdim. Bu durumda sadece anılarımın olduğu o evden odamdakileri buraya getirecektim. Yarına kadar herşey halolurdu. Apar topar ayağa kalkarak yatak odasına koyduğum bavulumun içinden rahat üstlerimden çıkardım. V yaka beyaz tşört ve gri şortumu giydim. Üzerime delikli şortumun renginden hırkamı geçirdim. Yatak odasının aynanın karşısına geçip yüzümü inceledim. Annemin güzel kızım diye sevdiği kızdan güzelliğe dair eser kalmamıştı. Göz altımda oluşan mor halkalar , solmuş ruh gibi olmuş yüzüm..Bunları umursamadan kahverengi saçlarımı klasik ev topuzu yaptım.Karnımın çıkardığı o değişik sesleri duyabiliyordum.Gerçekten çok acıkmıştım.

Birşeyler yeme vaktimiz gelmiş içses.

Mutfağa yöneldim, dolapta birşey olmayacağını biliyordum ama yinede dolabı açtım. Haklıydım birşey yoktu. Benim en kısa sürede dolabı doldurmam gerekiyordu ve bu tozlu ev için bir temizlik şarttı. Masanın üzerinde duran anahtarlığı ve yanıma bir miktar para alıp kapıya yöneldim. Girişte duran spor ayakkabılarımı ayağıma geçirerek kapının kulpunu çevirdim. Benim kapıyı açmamla karşı dairenin kapısının açılması bir oldu. Çıkan kişi...Olamaz bu kadar tesadüf olamazdı. O çocuk kıvırcık.. Beni görmesi ile yüzünde önce koca bir şaşkınlık daha sonra bir gülümseme oluştu .