Survivor

1.7

Sakalımla oynarken konuşmaya başlayan Acun abiyi dinledim. Bandanamı barakada unuttum. Psikopat Cemo'dan farkım yok soluksuz dinliyorum herkesi.

"İnsanlar bugün izlediğinde anneler günü olacak. Biz de bir sürpriz yapmak istedik. Annelerinizden gelen 30 saniyelik videoları izleyeceksiniz."

Sikecem ama artık ya. Ben bir yerden toparlamaya çalıştıkça başka bir yerden yine çıkıyor.

Sabırla takımdaki herkesin annesinin konuşmasını seyrettim. En sonda ablam çıktığında gülümsedim.

Bunun ne işi var burada?

"Ablacım, canımın içi. Seni çok özledik. Ama biliyoruz ki sen çok güzel ve güçlü bir çocuksun. Biz senin oraya neden gittiğini ve amacından sapmadan ne kadar güzel ilerlediğini biliyoruz." Gülümseyerek akan yaşımı sildim. "Buradaki hemşireler bile seninle gurur duyuyor. Hastanedeki dedikoduladın ilk üçünde sen varsın."

İşte bu benim için başarı demektir.

"Eğer annem yanımızda olsaydı.." sesi titredi canımın. "Yanımızda olsaydı ve bu videoyu annem çekseydi seninle gurur duyduğunu söylerdi. Emin ol bir yerlerde seninle hala gurur duyuyor ve iyi ki diyordur."

İyi ki. İyi ki benim ailemsiniz.

"Seni çok seviyorum Anıl. Burada seni çok özledik ama sen kazandıkça ve o sevincini gördükçe bizim özlemimiz bir nebze de olsun azalıyor. Kendine dikkat et ve doğrularını savunmaktan asla vazgeçme."

Ablamın konuşması bittiğinde ayağa kalkıp konseye giriş yerinin oraya oturdum. Daha fazla insanların mutluluğuyla sevinme zavallılığını yapmak istemiyorum. Öyle ağlayacak kadar kafamı takmıyorum artık ama yine de görmek istemiyorum.

Cemo yanıma oturduğunda merakla kaşlarımı kaldırdım. "Tanışıyor muyuz?"

"Nisa gelecekti dedim sen dur." Keşke demeseydin. "Anneler günü denilen zırvalık zaten hep kapitalist düzenin oyunları."

Gülümsedim. "Kapitalizmin oyunları hep bana oynanılıyor gibi sanki."

"Ya sende ne büyüttün kendini Anıl. Kapitalist düzenin işi gücü yok Anıl'la saklambaç oynayayım diyordu zaten."

"Ben onu mu dedim lan?"

"Kaç gündür yüzüme bile bakmıyorsun. Demek ki artık dediklerini anlayamıyorum."

Konunun buraya geleceğinden emindim ama bu kadar aptalca bir bahaneyle gelmesini hiç beklemiyordum.

"Sadece hatanı anlayıp özür dilemeni bekliyorum."

"Siktir git gerizekalı. Ne yaptım ben?"

"Tam da ben kavga etmişken Evrim'lerle samimiyetini arttırmandan mı bahsedeyim yoksa benim kötü olduğum bir dönemde yanıma gelip nasılsın dememenden mi?"

Yüzündeki pişmanlığı görebiliyorum. Kesin daha boktan bir şey yaptı.

"Senin kötü olduğunu bilmiyordum."

Sikerler.

"He Can, he yavrum aynen öyledir."

"Tamam, dürüst olacağım." Yola gel. "Ardahan gelip bana dedi ki sen benim sürekli Nisa ile senin yanında durmamdan rahatsızmışsın. Sonuçta sevgilisiniz, özel anlar yaşamak istersiniz ama ben varım. Her zaman. Her yerde."