Züheyra

23

Sınav dönemi geldiği için çok yorucu geçiyordu günler. Öğrencilerin telaşı başka bizim telaşımız ise bambaşkaydı.

Bugün de sınav haftasının çok şükür ki son günüydü.
Odamı kititledikten sonra fakülteden ayrılıp doğrudan annemlere geçtim. Hümeyra'nım dersi erken bittiği için annemlere yardıma gitmişti. Annem bu stresli geçen günlerime dayanamamış bizi yemeğe davet etmişti.

"Oğlum istersen odana çıkıp bir duş al kendine gelirsin hem. "

Ne kadar itiraz etsem de annemin ısrarları sonucu kendimi merdivenlerden çıkarken bulmuştum. Bu merdivenleri çıkmayalı uzun zaman olmuştu. Ve ben o odayı görmek için hazır hissetmiyordum.

Birkaç dakikalık tereddüt sonrası elimin altındaki kapı kulpunu indirip kapıyı açtım.

Odaya bakmamaya çalışarak dolaptan kıyafet alıp hızla banyoya gidip duşumu aldım. Birden bir sakinlik çöktü üstüme. Kafamı kaldırıp odanın her bir bucağını inceledim. Her şey yerli yerindeydi.

Tam yatağa oturacakken dolabıma yönelip kutuya koyduğum seccademi çıkardım.

Gözlerime biriken gözyaşlarını ellerimle silip seccademi yine aynı yerine serip vakit namazımı kıldım.

Namazım bitince seccademe baktım uzun uzun. Ne de çok şey hatırlatıyordu bana. Ne çok dualar etmiştim. Ne çok gözyaşları dökmüştüm.

Her zaman olduğu gibi yine açtım ellerimi.

" Ne de çok şey yaşadım Rabbim.
Her yaşadığım şey hatta her aldığım nefes benim birer imtihanım oldu. Verdiğin ve aldığın her şeyde razıyım. Veren de sensin alan da...
Yardım et bana Allah'ım. Çıkılmaz bir sokağa girmiş gibi hissediyorum kendimi. O yokken güldüğüm her an bıçak gibi saplanıyor yüreğime.
Benim için en hayırlısı neyse sen onu nasip et. Her şeyin en iyisini en güzelini bilen sensin.
Bana Züheyra'yı sevdirdiğin gibi Hümeyra'yı da sevdir Allah'ım. Onu üzmemem konusunda bana yardım et.
Züheyra'yı Cennet'ine al Allah'ım. O pamuk kalpli yarimi en güzel makamlarından birine yerleştir. Bizi bir gün buluştur Allah'ım..."

Ellerimi indirip gözümden akan yaşları sildim. Ne zamandır akmak için bekliyorlardı. Zor dayanmıştım bu güne kadar.

Çalan kapıyla kapıya döndüm.

Hümeyra'yı burda görmeyi beklemiyordum.

"Çık dışarı!"

Hümeyra ne olduğunu daha anlamamıştı ki tekrar bağırdım.

"Çabuk çık şu odadan Hümeyra!"

Hümeyra odadan çıkınca kendimi yatağa bırakıp uzandım. Bu oda bana hiç iyi gelmiyordu. Hem de hiç iyi gelmiyordu.

....

"Kalk Sa'd."

"Hadi annecim uyan."

Gözlerimi açtığımda hala odamdaydım. Belli ki uyuyaklamıştım.

"Uyumuşum anne."

"Yorulmuşsun belli ki. Hadi kalk elini yüzünü yıka da aşağı in."

"Hümeyra aşağıda mı?"

"Evet. Yemeğe yardım ediyor aşağıda. Sana baksın diye göndermiştim ama çok geçmeden geri aşağı indi. Galiba uyuyordun o zaman da."

Anneme belli etmemişti belli ki. Ben de bir şey demeyip annemle aşağı indim.

"Hümeyra pişti mi yemek?"