Idyllic «KookMin» [✓]

Bölüm 8; Acılardan Kaçmak / Yüzleşmek

Yaaa bölümü öğlen yazıp daha yeni bitirdim, bir de ne göreyim. Sınır geçilmiş. Ben de dedim, ne duruyorsun
sal yeni bölümü gitsin ehehehe.

+95 oy ve +350 yorum. Bence yorum yaparsanız geçilir. Bazı kişiler hiç yorum yapmıyor. Arkadaşlar sizin yerinize ne kadar çok uğraşan insanlar var ya... Bir yorumu rica ediyorum çok görmeyin artık, lütfen.
❄️

Bir şey demek için dudaklarımı araladığım zaman onun sigarayı derince içine çekip yanaklarının çökmesini sağladığında çenesindeki çizgilerin belirginleşmesine yol açmıştı. Bu görüntü benim bakışlarımı kaçırmama neden olduğunda aralık dudaklarımı birbirine bastırıp konuşmamı erteledim ama Jungkook sanki bu halimden zevk alıyormuş gibi konuşmaya devam etmişti.

"Siz içeri gidin. Ben sigaram bitince geleceğim. Sigara sevmediğini Jimin'in yüzünden bile anlayabiliyorum." dediğinde şaşkın bakışlarım ona çıkmıştı aniden. Sigara sevmediğim doğruydu ama bunu söylemek istememiştim. Yüzüm bile iğrendiğimi belli etmek adına buruşmamıştı çünkü içtiği sigaradan mide bulandırıcı bir koku gelmiyordu diğer sigaralara göre.

"Normalde kokusu midemi bulandırıyor ama şu an için sorun değil. Biz bekleriz." dediğimde Taehyung'da başını salladı ama yine unuttum. Yine ve yeniden 'benim hakkımda bunca şeyi nereden biliyorsun?' diye sormayı unuttuğum için pişmandım.

Siyah montunun cebindeki paketi çıkartıp kapağını bana açarak dudaklarını arasında bıraktığı sigarayla bana baktı. Teklif etmiyordu, bakışlarından bunu anlayabilmiştim, bu yüzden yüzümü biraz pakete yaklaştırıp sakince kokladığımda burnuma ulaşan koku vişne ve badem kokusuydu. Kokuya gülümsediğimi onun sözlerinden anladığımda ne zaman kapandığını bilmediğim gözlerimi hızlıca açmıştım.

"Ağır sigaralar üstümde koku bırakıyor. Bu yüzden anları bende sevmiyorum ama bundan içince kokusu üstüme sinse bile parfüm kokusu gibi geliyor bana." dediğinde alt dudağımı ısırarak bakışlarımı kaçırdım ve cevap vermeyi reddettim. Taehyung uzun bir aradan sonra ilk kez konuşmuştu.

"Saatte öğle arasına yaklaşmış, ben gideyim de bizim için yemek sırası tutayım. Fazla beklemeyiz sırada." dediğinde Jungkook yan gözle ona bakıp başını sallamıştı. Taehyung'a şaşkınlıkla bakıp arkasından geri gelmesini isteyeceğim sırada Jungkook'un sesi dikkatimi dağıtmıştı.

"İlaçlarını içtin mi?" dediğinde bakışlarım yavaşça ona giderken yutkunarak başımı sallamıştım. Bana şu an Taehyung'u anımsatıyordu. Onun gibi bana cana yakın davranıyor, ilgiyle sorular soruyor ve beni önemsediğini anlamsızca hissettiriyordu. Kalbim onun bu davranışları yüzünden hızlı atmadan edemiyordu.

"Ne zamandır bu hastalığın var?" dediğinde boğazıma bir yumru otururken sakin kalmaya çalışarak cevapladım sorusunu ama hastalığımdan konuşmayı istemiyordum. Benim hep moralimi bozuyordu.