Our Slang

Κεφάλαιο 15

Πολλά λάθη  μπορούν να γίνουν σε μια στιγμή αδυναμίας, ίσως εγώ το γνωρίζω καλύτερα από όλους αυτό. Ομως ποιος θα μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό το οποίο θα ερχόμουν αντιμέτωπη εγω σήμερα το βράδυ. Αλλά καλύτερα να μην προτρέχω, να σας αφήσω να οδηγηθείτε εσεις σε συμπεράσματα. 

Καθόμουν στο γραφείο του μαγαζιού και επικοινωνούσα με διάφορες βιοτεχνίες ετσι ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την παραγωγή τον ρούχων . Η Μαριάννα καθόταν και έκανε καποιες μικρές   αλλαγές στα σχέδια ετσι ώστε να ειναι κατά κάποιο τρόπο πιο άνετα τα ρούχα. Η ωρα πρέπει να ηταν περίπου τρεις το μεσημέρι και το μονο που λειτουργούσε κανονικά ηταν το μαγαζί και συγκεκριμένα οι κοπέλες που έφτιαχναν νυχια.  

Μεχρι μου οταν σήκωσα το βλεμμα μου , ειδα τον Νικο με τον Χρηστο να μπαινουν μεσα στο μαγαζι κρατοντας σακούλες γεμάτες με φαγητό. Με πλησίασαν σιγα σιγά και εγώ κοίταξα προς το μερος τους. 

<<Τι κανετε εδώ ρε;  Δεν έχουμε κλείσει ακόμα.>> ειπα και ο Χρήστος άφησε τις σακούλες μπροστά μου. 

<<Σας φέραμε φαγητό βασικά.>> απάντησε και έπιασε τα ραστα του σε ενα μικρό κοτσακι.

Γύρισα το βλέμμα μου και κοίταξα τον Νίκο. Πηρα μια βαθειά ανάσα και του απευθύνθηκα. <<Η μικρη έφυγε; >>

<<Ναι είπα οτι ήσουν στο μαγαζί και δεν μπορούσες να έρθεις.>>ειπε και εγω χαμογέλασα απαλά.

<<Έχεις μιλήσει καθόλου με τον Aron;>> ρώτησε ο Χρήστος ξανα πράγμα το οποίο με έκανε να ανησύχησε.

<<Οχι γιατί;>>

<<Νομίζω πως άφησε   μια βαλίτσα με κάτι παλιά ρούχα που είπε οτι πηρες και δεν τα ήθελες τελικά.>> ειπε ο Χρήστος και μόλις το άκουσα ένιωσα να πνίγομαι.

<<Εγώ  δεν είχα παλιά ρούχα... Με πέταξε έξω..>>μουρμούρισα. <<Κάναμε σεξ και μετά πέταξε εξω.>> δάκρυσα και έτρεξα πολυ γρήγορα προς το μπάνιο ετσι ώστε να μην με καταλάβει κάνεις.

Ήξερα τι μπορεί να τον έκανε να αλλάξει γνώμη σχετικα με εμένα ομως και πάλι μετά απο αυτο που εγινε εχτές το βράδυ, πίστευα ότι με ειχε συγχωρέσει. Πήρα μια βαθειά ανάσα και σκούπισα τα ματια μου με ενα χαρτι κοιτάζοντας τον εαυτό μου στο καθρεπτη. Προσπαθούσα να ηρεμήσω αλλα οι ανάσες μου ηταν βαριές, μέχρι που ένιωσα ενα  χερι να μου σφιγγει τον ώμο συναινετικά . Το βλέμμα μου επεσε πανω στο Νίκο ο οποίος με κοίταζε χωρις να πει τίποτα και το χερι του με εσφυγγε. Γύρισα ώστε να τον κοιτάζω πλέον στα ματια και προσπάθησα να ξεκινησω συζήτηση αλλα το δάχτυλο του τοποθετήθηκε στα χείλι μου για ν μην μπορώ να μιλήσω.