Chapter 23

10 0 0
                                    

Sky POV

"Louie?" I repeat. I had to make sure. "Louie Jones?" Pinilit kong maging normal ang boses ko.

Baka nagkamali lang ako? There's no way that he is that guy.

Umiwas ako ng tingin ng magkasalubong ang mata namin.

"Yes, I am Louie. Nice to see you again, Sky." Sabi nya habang hindi pa inaalis ang tingin sa akin.

H-how? After 2 years? I thought he already died.

"H-how?" Tumingin ako ulit sa kanya.

Hindi nya ako sinagot. Umiiwas din sya sa mga tingin ko.

I hate him! Sino yung dinadalaw ko sa sementeryo? Wala? I look stupid!

I tried to stop myself from letting my tears escape my eyes.

"H-how?! After 2 years? Bat ngayon ka lang nagpakita? Mukha akong tanga kakabisita sa puntod mo tapos wala pa lang nakalibing dun?! You fucking jerk!" Sigaw ko sa kanya at hinampas sya.

"How could you? 2 years! Yung namatay ka feeling ko wala na din kwentang nabuhay pa ako! San ka nagpunta? Anong nangyari sayo? I was devastated when I heard that you died! Alam ba nila Tita na buhay ka pa?Nagsinungaling ka din ba sa kanila? Your parents was so devastated when they heard the news." I said in a low voice. Hinahampas ko pa din sya.

Pinipigilan kong umiyak pero hindi talaga kaya. Halos diko na alam gagawin ko nung mabalitaan ko na namatay na sya. Tapos ngayon? Makikita ko sya mismo sa harapan ko na buhay na buhay.

Napagod na ako sa paghampas kaya tinigilan ko na.

Tinignan ko sya at pinunasan ang luha ko pero kahit anong punas gawin ko ay hindi sila tumitigil sa kakalabas.

Kumuha sya ng panyo sa bulsa nya at pinunas yun sa pisngi ko.

Yinakap nya ako, yung isang kamay nya ay nasa buhok ko hinahaplos ito at yung isa naman ay sa likod ko habang hinahagod ito para pakalmahin ako.

"Im sorry that it took so long. I been in a coma for almost 1 year," sabi nya "I also h-had an amnesia. It took a lot of time to gain my memory back. I also have to be healthy again and to take some medicines," sabi nya at naramdaman kong nababasa ang balikat ko "I
am really thankful, dahil naalala na kita ulit, naalala ko na kayo. Im s-sorry, baby. I will never leave your side again. I promise." He said then hug me tighter.

Mas lalong tumulo ang luha ko dahil sa sinabi nya.

"It must been so hard. Im sorry, Louie. I was'nt there by your side. Im sorry. Dapat nandun ako sa tabi mo, Im sorry." Sabi ko habang walang tigil sa pag-iyak.

"It's not your fault. Hush now. I miss you. I'll make it up to you." Nakangiting sabi nya habang pinupunasan ang luha ko.

Ngumiti ako sa kanya at niyakap sya.

"I am glad that your alive now. I miss you, too. Promise me, that you will never leave us again." I said trying to stop my fucking tears to fall.

"I promise." He said at niyakap din ako.

•••••••••

Sino kaya si Louie? Maybe boyfriend ni Ingrid sa past at bumalik na? Paano na si fiance nya?

Wait for the next update! Sorry, it took so long to update this chapter. I really had a hard time thinking what would be Louie's character here.

I am not a good writer, so please bear with me!

Support me! Follow me!

A simple vote will be appreciated!

I love you guys!

I'll Make You Mine Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon