Ay ışığı

Sessiz Şiir

Kilometrelerce seviyorum.

Sevmenin sayısal bir değeri yok.

Sonsuzluk teriminin dahi sınırı var.

Kelimelerce seviyorum.

Sadece 29 harf ile.

Koşa koşa harfleri toplıyorum

Dönüyorum etrafımda seni arıyorum.

Bilinçaltım savaş kalıntıları,

Ben enkazım.

Kalbimin kırık parçalarını topluyorum.

Kırık parçalar harflerdi.

Parmaklarımın arasından süzülüyor.

İzini bırakmadığın şehir seni sayıklıyor.

İzini bıraksan yanar bu şehir.

Kum misali dökülen harfleriöden geriye

Adın kalıyor.

Tutamıyorum.

İncecik parmaklarım bırakıyiveriyor seni.

Kalbimin tamir edebildiğim tek parçası oluyorsun.

Şiir uzuyor.

Dışarıda sisler yayıldıkça yayılıyor.

Bir kuş var camın önünde.

Ansızın uçuveriyor.

Özlemimden bir parça götürüyor.

Bir gün sevilmek umuduyla.

Şiir kokuyor.

Anlamlı bir sessizlik çöküyor odaya.

Adını şiire konduruyorum.

Bir şarkı fısıltısı oluyor adın.

Ritmine kapılıyor sessizlik.