Duman

298 15 2
                                    

Duman

Sen bir dumandın.

Kalemimin içine sızdın narince.

Kalemi tuttuğumda kâğıtlara döküldün.

Kalemim aşk oldu. Kağıtlar sen koktu.

Duman bu ya; dağıldı gitti. Sen gittin.

Kalemimden mürekkebime sindin puslu gövdenle.

Sen yoksun.

Kelimeler var.

Satır aralarında sakladığım hüznüm var.

Ay ışığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin