Ay ışığı

Yağmur

Yağmur oldu adam.

Yağmur oldu ve kadının ayak bastığı yerleri sildi süpürdü.

Yağmur oldu,  kadının hatıralarını silmeye yetmedi damlaları.

Ve kadın, sevdiği yağmurlara büründü diye,

şemsiyesini yere bıraktı yavaşça. Yağmurları tutmak istedi.

Sevdiğinden bir parça istedi sadece. Çıkardı zarif siyah eldivenlerini attı bir kenara.

Damlalar dans ederken kadın sadece durdu.

Ne zarafetinden eser kaldı, ne güzelliğinden.

Ve farkına vardı ki sevdiği şehrine sevdiğinden değil,izlerini yok etmek üzere burada.

Oysa ki kadın ıslandığı saçlarına kadar severdi.

Kenara atılmış bir şemsiye,rüzgarın damlalara eşlik ederek savurduğu eldivenler kalmıştı geriye.

Belki güneş açarsa yağmur hiddetini yitirirdi. Bilinmezdi. Bir kadın rüzgar oldu sevdiğinden. Eşlik etti sevdiğinin yağmurlarına.