Zawgyi
ဘာလိုလိုနဲ႔ကိုယ္သူရဲေဘာေၾကာင္မိေနတာႏွစ္ဝက္ေတာင္က်ိဳးေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ကိုယ္တို႔အေျခအေနေရာတိုးတတ္လာလားလို႔ေတာ့မေမးနဲ႔။အေဝးကၾကည့္ေန႐ုံအဆင့္ကေနကိုတ္မလာေသးတာ။
သူငယ္ခ်င္းမေတြကလည္းကိုယ္ကိုဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ခနခနေျပာပင္မဲ့လည္းကိုယ္ကေတာ့အျမဲတမ္းျငင္းေနခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္းသူတို႔လည္းေမာသြားလို႔ထင္ပါရဲ႕ကိုယ့္ကိုဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ဒါပင္မဲ့ခ်စ္စရာသူငယ္ခ်င္းေလးေတြကကိုယ္ကိုအထူးထိုင္ခံုေလးေတြ၊သူ႔တစ္ေန႔တာအေၾကာင္းေလးေတြကိုအျမဲေျပာျပေလ့႐ွိသည္။
အဲလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္တိုင္းလည္းကိုယ္ကျပံဳးၿပီးနားေထာင္တတ္တာ။ကိုယ္ကိုသူနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္လို႔ေျပာပင္မဲ့ကိုယ္ကသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ဆက္ဆံေရးႀကီးမွာမၿငိေနခ်င္ဘူး။ခင္မင္သြားရင္သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စီးကိုေက်ာ္ဖို႔ကလြယ္တာမွမဟုတ္တာ။
အခုကေတာ့သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္လံုးအတန္းမ႐ွိသျဖင့္အိမ္မွာသာျဖစ္သည္။အြန္ေျဗာကဆိုထာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ကိုယ့္ေဘးမွာလာထိုင္ၿပီး..
"ဟာအြန္းငါတို႔ေရခဲေသတၱာထဲမွာဘာမွမ႐ွိေတာ႔ဘူး"
"ဟုတ္လားဒါဆိုတစ္ေယာက္သြားဝယ္ရမယ္"
ကိုယ္တို႔ေလးေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ၾကည့္ရင္းေဈးသြားဝယ္ဖို႔ကိုတြန္႔ဆုပ္ေနၾကသည္။အကုန္လံုးကလည္းနားရက္ဆိုေတာ့အိမ္မွာပဲေနခ်င္ပံုရသည္။
"ကဲကဲစံုစံစိေဆာ့မယ္ဘ႐ႈံးတဲ့သူသြားဝယ္ေၾကး"
"Ok"
"ေအးေကာင္းတယ္"
ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္းေလးေယာက္သားစံုစံစိေဆာ့ၾကသည္။
"စံုစံစိ!!"
ကိုယ္ကကပ္ေၾကး သူတို႔အားလံုးကေက်ာက္တံုး။ဘာလဲကိုယ္သြားဝယ္ရမွာလား။ပ်င္းပါတယ္ဆို။ကိုယ္ကသာစိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔သက္ပ်င္းခ်လိုက္ပင္မဲ့သူတို႔ေတြကေတာ္ျပံဳးရႊင္သြားၾကသည္။
"Yayဟာအြန္းသြားဝယ္ေတာ့"
"ငါလိုအပ္တာေတြေရးေပးလိုက္မယ္"
