Zawgyi
မနက္ခင္းေနေရာင္ေႏြးေႏြးေလးကေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာေပၚသို႔က်ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံဳလိုက္မိသည္။မ်က္လံုးမဖြင့္ေသးပဲေဘးမွာထားထားတဲ့ဖုန္းကိုလက္ျဖင့္လက္စမ္းကာယူလိုက္ၿပီးအခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
၁၂နာရီ။
အရမ္းမေနာက္က်ေသးပါဘူး။အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကလည္းတစ္နာရီမွေလ။အခ်ိန္ရပါေသးတယ္။
ႏိုးလာထဲကစိတ္တြင္ၾကည္လင္ေနသည္မွာအိမ္မက္ထဲကမင္းသမီးေလးေၾကာင့္ပဲျဖစ္သည္။သူမအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားျပံဳးတတ္သြားရသည္။
"ေဂ်ာင္ကု ဘာေတြျပံဳးေနျပန္တာတုန္း အိပ္ေနရင္းလည္းျပံဳး ႏိုးေတာ့လည္းျပံဳးေနနဲ႔စိတ္မွန္ေသးရဲ႕လား"
ထယ္ေဟ်ာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုေျပာလိုက္သည္မို႔ေဂ်ာင္ကုလည္းလွဲေနရာမွထကာ..
"Hyung hyung ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔လည္းအိမ္မက္ထဲမွာအဲေကာင္မေလးကိုထပ္ေတြ႔ေသးတယ္သိလား"
"အဲတာေၾကာင့္ျပံဳးေနတာကိုး"
"ၿပီးေတာ့သူကေလမင္းသမီးေလးတဲ့"
"ဟမ္ ဟမ္ ဘာ"
"သူကရဲတိုက္ႀကီးေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတာ အဲတာနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လည္း ရဲတိုက္ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတာဆိုေတာ့မင္းသမီးေလးလားလို႔ေမးလိုက္ေတာ့ အြန္း လို႔ျပန္ေျဖတာ"
ေဂ်ာင္ကုမွာကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုထယ္ေဟ်ာင္းကိုအိမ္မက္ထဲကအေၾကာင္းေတြစံုေနေအာင္ျပန္ေျပာျပေနသည္။ထယ္ေဟ်ာင္းမွာေတာ့
"အင္းပါ ေဂ်ာင္ကုရယ္ အခုေတာ့မနက္စာမက်န္ေတာ့ဘူး အျပင္မွာပဲစားလိုက္ေတာ့ေနာ္"
"ဟမ္ မက်န္ေတာ့ဘူးလား"
"ထတဲ့အခ်ိန္ကိုလည္းၾကည့္အုန္းေလ"
ေျပာၿပီးထယ္ေဟ်ာင္းတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚတတ္ကာဂိမ္းကစားေနသည္။ရပါတယ္ေလအိမ္မွာဘာမွမ႐ွိေတာ့လည္းအျပင္မွာပဲစားတာေပါ့ေလ။အရင္ကလိုစိတ္နဲ႔ဆိုမခ်န္ထားရေကာင္းလားဆိုၿပီးျဖစ္မည္ဆိုပင္မဲ့ဒီေန႔ေတာ့စိတ္ၾကည့္ေနသည္ေလ။
