🌺YAĞMUR🌺 (TAMAMLANDI)

🌺 Kararsız🌺

"En sevmediğim şeylerden biri iki şey arasında kalmaktır. İki yol vardır. Belki ikiside doğru, belki ikiside yanlış, belki biri doğru biri yanlış yöne gider. Ama sonuçta fark edemezsin üstünde tabela yoksa. Hangisini seçsem diye düşünürsünüz ve bir bakmışsınız zaman geçmiş, gitmek istediğiniz yere varamamışsınızdır. İki yoldan birini bile seçemeden o iki yolu da kaybedersiniz... "

Birini seçmek zorunda mıydım? Onlar benim arkadaşımdı. Evet belki Çınar'da etkilenmiş olabilirdim ama ikisinden birini seçmek zorunda değildim. Evet belki kırılabilirlerdi ve bu beni çok üzecekti ama ben daha hazır değildim. Yani öyle zannediyordum.

- İlla birini seçmek zorunda mıyım?
Nisaam: Hayır tabii ki benim şapşal arkadaşım. Sadece eğer seçmeyeceksen de onlara umut kapını açma.
- Peki Nisa abla. Yarın Cumartesi ve kurs var unutma!
Nisaam: Sen bana unutkan mı dedin?
- Aaa... Nereden çıkardın?
Nisaam:😂 hadi görüşürüz yarın, annemler gelecek birazdan❤️
- Görüşürüz❤️

En son ders çalışmak için odaya gelmiştim. Ve uğraştığım şeylere bakın. Hala Yunus'a birşey yazmamıştım. Böyle bir durumda ne yazılırdı emin değildim. Telefonu açtığımda Çınar'dan mesaj geldiğini gördüm.

Çınar: Elif yarın kursa kesin geliyor musun?
- Evet neden sordun?
Çınar: Seni evinden almamı ister misin? Birlikte gideriz.
- Bende yalnız gitmemek için annemi alacaktım yanıma. Sorduğun iyi oldu😂
Çınar: 😂 tamam yarın saat 09.30'da seni almaya gelirim. Erken çıkmamız daha iyi olur.
- Tamam o zaman sonra görüşürüz.
Çınar: Görüşürüz canım.

Canım mı? Kalbim deli gibi atıyordu. Evet belki herkesin birbirine söylediği klasik bir laftı. Ama beni heyecanlandırmıştı. Peki neden? Ya gerçekten Çınar'a karşı ilgi duyuyorsam. Kafam iyice karışmıştı. O an Yunus'a yazmam gerektiği gelmişti aklıma.

- Yunus, sana davrandığım gibi sen bana davranmış olsaydın çoktan pes etmiştim. Özür Dilerim.
Yunus: Bende ne zaman cevap vereceksin diye düşünüyordum.
Yunus: Hayır özür dilemene gerek yok. Senin tek suçun fazla güzel olman.

Yanaklarım pembeleşmişti. Yunus'un aslında çokta kötü biri olmadığını düşünmeye başlamıştım.
Yunus: Yarın kursa geliyor musun?
- Evet neden?
Yunus: Birlikte gidelim mi?
- Maalesef. Başkasıyla gideceğim.
Yunus: Kim o başkası?

Yine sinirleniyordum. Bu kadar sorgulama hakkına nereden sahip oluyordu?

- Bu kadar sorgulama hakkını sana kim veriyor?
Yunus: Namı değer sevgilim Elif Masal tabii ki.
-NE?!

Sevgilim mi? Ben onun nereden sevgilisi oluyordum?

- Ben sizin sevgiliniz falan değilim Yunus Bey. İki güzel kelime ettik diye böyle davranacaksanız...
Yunus: Tamam, tamam bundan sonra yapmayacağım.
- İyi Çocuk 😂
Yunus: 🙄😂

Cumartesi günü Çınar'la anlaştığımız saatte buluştuk. "Nasılsın?" dedi sessizce. O kadar uykuluydum ki cevap vermek için ağzımı açamıyordum. Çınar kıkırdadı. Sesi çok güzeldi. Şaçı çok güzeldi. Gözleri çok güzeldi. Yüzü çok güzeldi. Çocukta kusur arasanız bulamazsınız. Kokunu omuzlarıma koydu ve beni kendine doğru çekti. Orada o kadar rahattım ki sanki kimse bana onun yanındayken birşey yapamazdı. Gözlerimi kapatıp kafamı göğsüne doğru yaklaştırdım. Kalbinin sesini dinledim. Onunda kalbi çok hızlı atıyordu. Yüzüne baktım. Mutluydu ve heyecanı yüzünde belirliyordu. Kıkırdadı ve başımı kaldırdım. Tam yanağına masum bir öpücük konduracaktım ki Nisa'nın dedikleri aklıma geldi. Onlara umut vermemeliydim. Yoksa onlar üzülebilirlerdi. Okula yaklaştığımızda kolunu çekti. Ne kadar son sınıfta olsakta hocalarımız çok katıydı. Ve Çınar'da onların dırdırını çekmek istemiyordu. "Okula yaklaşmış olmasaydık kolumu asla çekmezdim."dedi ve göz kırptı. Yanaklarım pembeleşti ve gülümsedim. Çınar, Yunus ve benim aynı sınıfta dersimiz vardı. Çınar'la birlikte sınıfa girmiştik. Daha erken olduğu için sınıfta kimsenin olmadığını düşünürken beni şok eden bir görüntüyle karşılaştmıştım. Çok ama çok iğrençti.

Bölüm sonu