Bir insan hayatında bu kadar yıpranmamalıydı, hayat onun karşısına daha ne zorluklar çıkartacaktı...
Bir umudu olmalı insanın, ilk bahar güneşi gibi🍁☀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir zamanlar ateş ve su'yun hikayeleri dilden dile dolanırmış ama onların bildikleri sadece yalandan ibaretmiş bilmezlermiş doğru hikaye'nin ney olduğu sadece ateş ve su bilirmiş onların nasıl bir hikayesi olduğunu:
Bir zamanlar ateş ve su varmış birbirine düşman iki element ama bilmezlermiş aralarındaki aşkı ateş hep kızgınmış sevmezmiş suyu ama meğerse su onun kalbinin ateşini söndüremezmiş, su ateşin yaktığı herşeyi söndürür üç ama kalbinin ateşini söndüremezmiş. Ateş geçmişte ne yaralar almış ne sularda boğulmuş şimdi ateş çok kızgınmış kalbi kırık yüreği kül olmuş tepki vermez iş ama yakıp yıkarmiış arkasına bakmamış kimleri harap ettiğini görmezmiş bir zamanlar onuda kimse görmemiş yılların acısı hala kalbindeymiş.
~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Allah kahretsin! " dediğini duydum ama ben hala bilincim yerinde değildi bu sefer kucağına aldı beni ve bir yere yatırdı Bedenim kunla birleşti. gözlerim açılıyordu galiba suni teneffüs yapıyor. Oysa ben uyanmak istemiyorum ama bilincim yerine yavaş, yavaş gelmeye başlıyordu tekrar onun sesini duydum.
" hadi... hadi... hadi..." diyordu benim bekliyordu yavaş yavaş gözlerimi açtım karşımda Benim yaşlarımda 20-21 bir adam vardı Saçları siyah uzun Gözleri masmavi teni Beyaz. sonra gülümsedi yandığında kocaman bir gamzesi vardı. Son bir anda iç sesim "Güneş kendine gel salak gibi gülüyorsun" dedi. Iç sesim doğru söylüyordu gülüyormuydum .Evet gülüyordum tam Aptal! gibi. Yüzümde o gülüşü soldurdum, hemen ayağa kalktım üstünde iç çamaşırı olduğu için utanmıştım. Ellerimi bedenime kapattım ve çocuğuktan korkmuş gibi bakıyordum. " Korkma. boğuluyordun Ben olmasam ölecektin " dedi endişeyle. O an üstündeki ceketi çıkartıp bana uzattı titriyorum, ama o ceketi almak istiyordum. "Hadi... al titriyorsun Hasta olacaksın" dedi. ısrar ederek, elinden aldım giyinmeye başladım. telefonum aklıma geldi.
"Ölüyordun Sen hala telefon mu düşünüyorsun" dedi Öfkeli bir şekilde.
"orada önemli işlerim vardı bir arayacaktı. "dedim telaşla . etrafa bakarken. " Sevgilin mi arıcaksın " Dedi alayla gülerek. " Sana ne" dedim öfkeyle. çıldıracaktım Nerede bu telefon. Hah evet bankta bırakmıştım, banka doğru yönümü çevirdim. o çocuk da arkamdan geliyordu sonra sinirli arkamı döndüm.
" beni neden takip ediyorsun" dedim sinir olmuştum bu çocuğa sonra durdu. sert yüz hatları vardı yüzünü. Uzunca baktım ve konuştu
" neden bu kadar kabasın" did the ciddiyetini bozarak gülmeye başladı Ben yüzünü sinirle bakmaya devam ediyordum Evet ben neden kabaydım. Çünkü duygularımı dondurmuştum onlar bir daha gelmeyecek dedim. tekrar içimden. Sonra onun gözlerine baktım ve dedim ki.
"Beni neden kurtardın bırak. Deniz öldürsün beni neden kurtarıyorsun ki. " dedim yüzünde.,Hayal kırıklığı. Birazda öfke vardı Gözlerimin dolduğunu hissettim o bana şok olmuş gibi bakıyordu.
" sen...sen İntihar mı? ettin" dedi inanamamış gibi. Ama tabii ki de etmemiştim. Sadece kendimi ölümün kollarına bıraktım. İntihar sayılmadı gerçi.
" Hayır ama, ama belki ölseydim acı çekmedim" dedim yüzüne. Buruk bir gülümseme yolladım. Sonra telefonumu koydum Bank oturdum hala titriyorum umursamadım telefonumu açtım bildirimlere baktım ne mesaj,ne bir telefon vardı .Telefonu kapattım ve onun yanıma oturduğunu gördüm.
" Neden ölmek istiyorsun. şey yanlış anlama merak ettim. Bir insan nasıl böyle hayata küsebiliyor. Gerçi benden farksızsın" o da bir buruk bir gülümsemişti ne desem 2.defa birilerine güvenecektim nasıl olacaktı."
