Bir insan hayatında bu kadar yıpranmamalıydı, hayat onun karşısına daha ne zorluklar çıkartacaktı...
Bir umudu olmalı insanın, ilk bahar güneşi gibi🍁☀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10 bölüm : Gerçeklerin arka perdesi🖤🖤
Bazen gerçekler acıtır ama öğrenmekten de çekinmeyiz belki sonu sonumuz olur, belki hayatımızın anahtarı, bu koca kirli dünyadan geçip gideriz. bazen koca yıkık şehrin ortasında kalırız ve o yıkık şehirde yürürüz, sonumuz ne olur diye merak ederiz ve belki sonsuzluğa yürürüz belkide ölümümüze.
10. Bölüm : gerçeklerin arka perdesi.
Bir şarkı çalar, sen binlerce şey hissedersin🍁🍁
ATEŞ.
5 'temmuz 2012
"Vedat vurma " dedi annem çığlıklar içinde bense eve daha yeni gelmiştim annem' lerin. Odasından çığlıklar yükseliyordu bu annemin sesiydi peki napmalıydım.
"sen bana 16 senedir yalan mı söyledin o hangi piçin çocuğu söyle yoksa elimde kalıcaksın söylesene lan '' Babamın sesi evde yankılanıyodu ne yani içerideki olayı anlamadım ne diyo bunlar annem hala bağırarak ağlıyordu ne yapmalıyım Allah kahretsin ya
"vedat dur vurma kar- karnımda bebeğin var vurma yapma kurbanın olayım ona zarar gelicek" duyduğum şeyle şok oldum ne yani annem hamile ' miydi ve o hala içeride anneme vuruyor' muydu ama annem onu söyledikten sonra SESİZLİK oldu sadece içeriden annemin iç çekişleri geliyordu sonra babam
" o çocuğudamı başkasından peydahladın söyle lan yoksa öldürücem seni" dedi. hala neyine inanmıyordu bu adam senin çocuğun diyor.
" Hayır, hayır senin kızın o" dedi annem. neh o kız' mıydı. Peki şimdi nolucak.
"o kı- kızmı" dedi babam kekeliyerek sonra hemen sesi yine o otoriter sese geldi.
"o doğdunda o piç oğlunuda alıp gidiceksiniz buralardan duydun mu lan beni" dedi artık anlamıştım ben onun oğlu değildim.
"kurbanın olayım yapma ben naparım kimim kimsem yok Allah aşkına biraz vicdanlı olsan nolur kızımdan ayırma beni"
dedi. annemin o yalvarış şeklini duyduğumda çok sinirlenmiştim bu acımasız adama hala yalvarıyor du.
"ben son sözümü söyledim yeter bu kadarkalk yerden" dedi vedat evet duydunuz o benim için artık bir hiç.
"kalk lan!!" vedatın sesi artık beni daha fazla yerimde tutamadı ve kapıyı açıp içeri daldım vedatla annem bana şok olmuş gibi bakıyordu.
"anne kalk yerden gidiyoruz" dedim annemin kolundan tutup kaldırıyordum gözümden biri iki damla yaş aktı vedat hala yerinde bize bakıyordu.
"o-oğlum se-sen -" hala kekeliyordu annemin sözünü kestim artık çığırdan çıkmıştım.
"anne sus kalk hadi gidicez bu evden!!" bağırmak istemiyordum ama canım yanıyordu işte gururum okşanıyordu.
" oturun oturduğunuz yerde lan!" vedat bize doğru geldi ve elimden annemi aldı ve sanki bir paçavra gibi köşeye fırlattı ben anneme doğru giderken o Kolumdan beni tutup duvara yapıştırdı sırtımı ağrısını bile hissetmiyor dum bu hareketi daha çok öfkelenmeme neden oldu ve yanımdaki vazoyu kafasına geçirdim vazo tuzla buz oldu vedatın başından, boynuna doğru kanlar akmaya başladı. annem bize şok olmuş gibi bakıyordu.
GÜNÜMÜZ.
Aklıma gelen anılarla kafam beynimden çıkıcak tı artık. Evde oturuyordum içikim den. Bir iki yudum içtim. o kızı göreli tamı tamına 2 gün olmuştu 2 gün önce gördüm ve hala neden aklımda diye düşünüyorum da bulamıyorum. Neyse zaten başım çatlıcak gibi ağrıyor. Salondan çıktım ve odama doğru yol aldım sonra üstümü değiştirdim ve yatağıma herzaman ki gibi yüz üstü yattım içkinin verdiği ağırlıkla gözlerim yavaş yavaş kapandı kendimi uykunun kollarına bıraktım.
