Bir insan hayatında bu kadar yıpranmamalıydı, hayat onun karşısına daha ne zorluklar çıkartacaktı...
Bir umudu olmalı insanın, ilk bahar güneşi gibi🍁☀️
Merhaba canlarım yeni bölümle karşınızdayım hadi vakit kaybetmeden okumaya başla.:)))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9.bölüm: GÖNÜL YANGINI.
Cesur kelimesi sizce nedir elinde silah olan mı? Yoksa birilerini öldüren mi? Yoo hayır... insanlar kendilerini görmezler aslında hep kendilerini dışarıya göre yargılarlar peki neden yaparlar bunları? Ben söyleyeyim çünkü, cesur zannediği insanlar gibi olmak isterler aslında. o cesur sandıkları insanlar cesur değildir. kendilerine bir kalkan oluşturur o insanlar evet bir kalkan onun için cesur gözükürler.
Aslında bu dünyada cesur olan acısına gülen insandır.
9.bölüm:GÖNÜL YANGINI
Mertle okula gittikten sonra eşyalarımızı hazırlıyoruz tabi kendi hazırlamaya çalışıyor.
"güneş ne koysam yani sonuçta lüks bir barda çıkıcağız ne alsam uygun olur" dedi
"gerçektende mi mert 8 yaşımdan beri senin bavulunu hazırlıyorum neden sende biraz çaba göstermiyorsun" dedim gülümseyerek bazen sanki gerçektende kendi kanımdan sanıyorum merti.
"napyım güneş bir tek sen hazırlıyorsun çantamı şimdi fazla konuşma da gel yardım et" dedi dolabında pantolan alarak.
"tamam bekle.. Ver şu mavi kazağı. Hmm başka siyah pantolonu da ver bak şuradaki yeşil kazağıda..." sonunda Mert'in bavulu bitmişti
"aslansın be güneşim"dedi bende hem merte laf yetiştiriyordum hemde bavulumu hazırlıyorum siyah yakası açık elbisemi de koyduktan sonra bavulumu kapacağım an mert bavulu elimden çekip aldı o son koyduğum elbiseyi aldı
" napıyosun mert ver şu elbiseyi " dedim elindeki elbiseyi almaya çalışırken
"kızım bunu orada giyemezsin boşa hayaller kurma unut bu elbiseyi" dedi hala elindeydi .
"mert ver şunu tamam gitmeyeceğim ver hadi" dedim ama hala elinde sallıyordu gerçektende Mert'in yanında bir daha bavul falan hazırlamıyacağım.
'' tamam vereceğim ama giymeyeceksin tamam mı" dedi tabikide yalan giyiceğim ama o şuanlık bilmese de olur dimi canım.
" tamam giymeyeceğim ver hadi " dedim beklentiye. sonunda pes edip elbiseyi bana verdi zafer kazanmışça sına gülümsedim ve elbiseyi bavula koydum şimdi bavulumu tamam dı.
" Neyse ben gidip bireyler hazırlayayım çok açım eminim sende açsındır yarım saattir karnın gutuldayıp duruyor"dedi kahkaha atarak gerçektende mi ya neden guruldadı ki ben hissetmedim galiba gerçektende aç olduğum için hissetmedim.
" ya mert çok kötüsün hemde çok eşşek yaa git evet açım yemek yap" dedim koluna vurup yanında geçtim.
" ucube neden sen hazırlamıyorsun" dedi arkamdan bağırarak. Bazen böyle kafa dengi arkadaşlarınız olsa çok daha iyi oluyor
