Asla Texting

Sechzehnte

D: Nereye gittin

D: Geleceğim dedin yoksun.

A: Kaza geçirmişim. Önceden.

D: Ne kazası büyük mü sana bir şey olmuş mu?

A: Bisikletle giderken araba çarpmış bana. Hafızam gitmiş. Ailemi zor hatırlamışım.

A: Anlamıyorum bunu benden nasıl saklarlar söyleseler belki hatırlamaya çalışacağım. Şuan her şey çok silik ki.

D: Seni korumak için yapmıştır ailen emin ol. Öğrendiğin anda üzüleceğini bildikleri için diyememişlerdir. Şu anda da öğrenince üzüldün ki. Bu yüzdendir. Onlara kızma. Terapilerle hafızamız geri gelebilir.

A: Tamam kızmam ama söyleselerdi belki daha fazla şey hatırlayacaktım. Her bir şey hatırlamıyorum dediğimde bana normal demişti annem. Şimdi önümde albüm var ona bakıyorum. Şu çocuğu çok merak ettim kim diye.

D: Çocukluk arkadaşı olduğun mu?

A: Evet. Çok şekermiş şimdi nasıl acaba ya.

"Asya kızım yanıma gel" dedi annem.

"Efendim anne" diyerek geldim.

"Hafızanı geri getirmek için aklıma bir fikir geldi. Eskiden çocukluk arkadaşlarını toplayacağım. Ve o günleri konuşacaksınız. Bende kendi arkadaşlarımı görmüş olacağım. Belki işe yarar kızım ne dersin."

"Olur da ya yaramazsa o insanlara kendimi mahcup hissetmek istemiyorum."

"Hissetmezsin. Sonuçta deneme bu kızım emin ol sana hiçbir şey diyen olmaz hatta orada yeni arkadaşlar bile bulursun."

"Peki o zaman yarın akşam çağıralım" dedim.

Saat geç olmuştu. Hemen uyudum.

Sabah olmuştu çoktan hızlıca giyindim ve yola çıktım.
Hala akşam ne olacak neler yaşanacak kimler gelecek çok merak ediyorum ve bir yandan da benim yüzümden o kadar insanı bize sürüklemek üzüyor.

Böyle düşünmek ne fayda edecekti ki. Sanki geri gelecekti hafızam. O kadar pozitif bir kızdım ki şuan beni okulda görenler tekrar bakıyordu. Ne yani ben üzülmez miydim?

Benim duygularım yok sanıyorlardı sanırım arkamdan bir el omzuma koydu. Bunun Didem olduğuna eminim. Baktım yüzüne noldu der gibi baktı. Olanları ona da anlatıp üzmek istemiyorum. Bir şey yok der gibi bakıp yürümeye devam ettim. Sınıfa çıktık.

Didem durmadan sorular soruyor ama ben cevaplamamakta ısrarcıydım.

En sonunda anlattım olanları. Yoksa susmayacaktı. Sonra anladı.

"Asya tamam bir şey yok daha kötü bir şey olmamış. Hallederiz onu biz seninle. Önceden gezdiğin yerlere gideriz. Fotoğrafları alırız elimize. Bak hem senin için çocukluk arkadaşların geliyormuş."

O biraz bunları diyince iyi hissetmeye başladım çünkü daha kötü şeylerde olabilirdi. Felçte kalabilirdim.

" Evet haklısın" dedim. Ve ona sarıldım birine sarılmak her zaman iyi hissettirmişti.

Aklıma doruk bir şey yazdı mı diye bakmak geldi.

D: Pabucumuz dama atılmaz dimi anonim hanım

D: Günaydın uyumuşsundur diye birşey yazmadım.

A: Günaydın evet uyumuştum.

D: Nasılsın üzülmüyorsundur dimi.