რატომ მიმატოვე ამ წყეულ სამყაროში?!

27.

   ცოტაც სულ რაღაც 2 დღეც და კარიბის კუნძულებზე ვიქნებით, ავიხდენ ჩემს ბავშვობის ოცნებას, თან არა მარტომ, ჩემთვის საყვარელ ადამიანთან ერთად.
    გზაში ვართ და მარკეტს ვეძებთ, რომ რამე ვიყიდოთ, თორე მართლა ძაან მომშივდა, ხვალ გემით მოგვიწევს გამგაზვრება, ზღვით პირველად უნდა ვიმგზავრო, თანაც ცოტა მეშინია.
   მალე მარკეტსაც მივუახლოვდით, სასუსნავები ვიყიდე, ცოტახანს ჰაერზეც ვიდექით რადგან უკვე 4 საათია ვმგზავრობთ.
      მე ისევ გამიტაცებს ხოლმე ხანდახან ის საშინელი აზრები და მინდა ვიყვირო, ხან მინდა სახლში დავბრუნდე და მათეს დავშორდე, მაგრამ ბოლოს მას რლმ შეევხედავ, ვიხსენებ იმ ყველაფერს რაც ერთად გავაკეთეთ, რა მოგონებებიც დავაგროვეთ და უბრალოდ მავიწყდება ყველაფერი და უბრალოდ მინდება ისევ დინებას მივყვე.
   დაღამდა, მათე დაიღალა რულზე ლამის ჩამოეძინა, ამიტომ ადგილი გავუცვალე და რულთან ამჯერად მე დავჯექი მათემ კი დაიძინა.
    დილას უკვე სადღაც 6 საათზე გემში ვსხდებოდით, ბარგი ავიღეთ და მაღლა ავედით, ვნახეთ ოთახები, გემით კიდევ 1 დღე-ღამე უნდა გვემგზავრა და მერე უკვე მივაღწევდით დანიშნულების ადგილს.
    მთელი დჶე არაფერი მნიშვნელოვანი არ ხდებოდა ვისაუზმეთ და დავიძინეთ რადგან მე 2 დღე გადაბმული არ მეძნა, მერე რატომღაც გამთენიისას გამეღვიძა და გაფეთ გავედი.
   ღმერთო რა სასიამოვნო იყო, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა, ზღვის სურნელი, ნელი სიო და მთვარის შუქი, რომელსაც კრიალა ზღვა ისე ლამაზად და სასიამოვნოდ ირეკლავდა, რომ კაცს მისი ყურება არ მოგბეზდებოდა.
   თითოეული ეს წამი ჩემს გონებაში ისე საოცრად იღბეჭდებოდა როგორც არასდროს, უბრალოდ მინდოდა ეს ყველაფერი არ დასრულებულიყო და მარადიულად დარჩენილიყო, ჩემი ამოსუნთქვის ბოლო წამამდე.
   სადღაც 15 წუთში თვალებდახუჭულს და ჩმს ფიქრებში წასულს, ზურგიდან მათე მეხუტება, დიდხანს ვიდექით ასე ჩხუტებულებს, ბოლოს მათე ოთახში შევიდა, მე ლეპტოპი გამოვიტანე და ჰაერზე დავჯექი პლედი მოვიხვიე და წიგნის წერა განვაგრძე.
   დილას უცებ სიცივისგან მბურძგლავს და რომ ვიღვიძებ ვხვდები რომ აქ ჩმძინებია, მათე ჩემს თავთან ზის და თმაზე მეფერება, გაღვიძებისთანავე მისი სახის დანახვამ ნამდვილად გამაბედნიერა, ავდექი ოთხში შევედი მოვწესრიგდი ყავა ავიღე და ისევ გარეთ გამოვედი.
   გემიდან ჩავდივართ, გული სწრაფად იწყებს ფეთქვას, როგორც ყოველთვის ამ დროს ისევ მათესთვის მაქვს ხელი მჭიდროდ ჩკიდებული და თეთრ ქათქათა მიწაზე ფეხს ვდგამ, ჯერ კკდევ ვერ ვიკერებ, რომ მე კარიბის ზღვის კუნძულებზე ვარ.
   სასტუმროში დავბინავდით, შხაპი მივიღე საცურაო კოსტუმი ჩვიცვი, ზევიდან სარაფანი გადავიცვი და გარეთ გავედით, რათა კატერით გავსულიყავით ზთვის შუა გულში.
   მალე ზღვაშიც ჩავხტით, ყველაფერი ისე სუფთად ჩანდა, თევზები რომლებიც ჩვენს ირგვლივ დაცურავდნენ, აქა-იქ მედუზებსაც შევხვდით, თავი სამოთხეში მეგონა.
    სულ მალე იქ არსებული ყოველი სილამაზე დავათვალიერეთ, კატერიდან რომ გადაიხედებოდი, ყველაფერი ჩანდა, განსაკუთრებით ლამაზი იყო აქა-იქ მოხტუნავე დელფინები, რა საყვარლები იყვენენ ნეტა განახათ.
    ცოტახანში როცა ტური დასრულდა, მათემ ველოსიპედები იქირავა და ცოტახანს ვისეირნეთ.
    საღამოს კი ბარში წავედით განსატვირთად, იქიდან დავრუნებულს გვიანი იყო ძაან, ამიტომაც მაშინვე წავედით დასაძინებლად.
   დილას რატომღაც სერფინგი მომინდა და წავედი, მათეს კი ეძინა ამიტომ არ გამიღვიძებია.
    სადღაც 2 საათი ვისერფინფე რომ დავბრუნდი მათეს იაევ ეძინა, ავიღე ლეპტოპი და წიგნის წერა განვაგრძე....