Çalıştığım hastaneye yaralı halde getirilen mafya lideri çocukluk aşkımdı. Önce beni tanımayacağını düşündüm.Ama birden yarasını diken elimi tuttu ve kapanmak üzere olan gözleriyle gözlerime baktı.
"Sen misin maviş? Ben seni ararken sen mi beni buld...
Lütfen satırarası yorumlarınızı unutmayın. Yeni bir hikaye ve düşünceleriniz benim içinçokönemli.
Rodrigo~ Gitar Koncertosu
Sezen Aksu~ Hasret
Bengü Beker~Sana Yıldızları Ödediğimden
Keyifle okuyun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕯🕯🕯
Baştan aşağı kahverengi bir odaydı. Karşılıklı olarak konumlandırılmış kahverengi deri koltuklar, koltukların arasında yer alan üstü cam ancak altı kahverengi tabanlı kare sehpa, kapıyı açtığınızda doğrudan sizi karşılayacak olan uzun, kahverengi yemek masası ve pencerenin önünde daha çok bir sedyeye benzeyen, ancak koltuklarla aynı yüzeye sahip olan kahverengi yatak…
Odada renkli olan tek şey, o yatağın üzerinde sırt üstü uzanan ve tavanı izleyen küçük kız çocuğunun mavi gözleriydi. O kızın ismi de tıpkı gözleri gibi Mavi’ydi.
Mavi, içinde bulunduğu odayı ve odayı oluşturan detayları ilk gördüğünden beri sevmemişti ama onun için en kötüsü üzerine gelen kahverengi duvarlardı. O duvarları da sevmiyordu. Üzerindeki elbiseyi, dökemediği gözyaşlarını, oynayamadığı oyunları sevmediği gibi sevmiyordu.
Bakışlarını kahverengi avizeye dikmiş zamanın geçmesini bekliyordu. Dakikalardır yalnızdı. Çok sıkılmıştı. Sadece beş yaşındaydı ve sadece oyun oynamak istiyordu. Aslında geçen zamanı da bilmiyordu çünkü duvarda ne kadar saat olsa da küçük kız saatleri henüz öğrenmemişti.
Okul başladığında Asil ona öğretecekti.
Mavi Asil’i çok özlemişti ama bunu söylemesi de yasaktı.
Odanın dışından sesler geldiğinde yataktan sarkıttığı bacağını geri aldı ve ellerinin karnının üstünde birleştirdi. Gözlerini kapattı çünkü kimsenin onunla konuşmasını istemiyordu. Kapının açıldığını duydu. İçeri iki kişi girmişti. Biri Burgonya, diğeri ise Psikiyatr Doktor Alfredo.
Burgonya, küçük kızı bakışlarıyla kontrol ettikten sonra deri koltuğa geçip oturdu. Üzerinde Mavi’nin onu daima gördüğü gibi siyah, kalın topuklu çizmeleri vardı. Bacaklarını streç gibi saran deri pantolon ve boğazlı kazağı ile baştan aşağı siyahlar içindeydi. Beyaz tenini küt, kahküllü ve kızıl olan saçları süslerken, koyu renkli gözlerinin üzerindeki kaşları sanki oraya yapıştırılmış gibi sabit duruyordu.
