Çalıştığım hastaneye yaralı halde getirilen mafya lideri çocukluk aşkımdı. Önce beni tanımayacağını düşündüm.Ama birden yarasını diken elimi tuttu ve kapanmak üzere olan gözleriyle gözlerime baktı.
"Sen misin maviş? Ben seni ararken sen mi beni buld...
Normal düzenimizde yarınbölüm gelmesi gerekiyor ancak benhayatımınçokyoğun ve karışık bir dönemindeyim.
- Çocuğu olanlar bilir, sınav haftasındayız. Elimden geldiğince kızımayardımcı olmaya çalışıyorum.
- Bir yandan taşınmak için toplanıyorum. 2 Kasım İzmir ve 9 Kasım İstanbul imzasını atlattıktan sonra yeni evime geçeceğim.
15 Kasımdan sonra rahat bir nefes alabilirim diye umuyorum ama son bölüm epey heyecanlı bir yerde kaldığından her bulduğum fırsatta yazıyorum. Şuönümüzdeki on beşgünfırsat bulunca bölümü atacağım Sonra aynıdüzende devam edeceğiz.
Anlayışınız için teşekkür eder, sizi kesitle başbaşa bırakmadan önceeğerİzmir ve Istanbul'daysanız mutlaka imza günüme beklerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕯🕯🕯
“Çok çirkinmiş.” Asil, birkaç önce doğmuş bebeğe bakarken ellerini şeffaf beşiğin kenarlarına koydu. Yumruk yaptığı buruşuk elleri çenesinin altındaydı ve pembe yenidoğan takımının içinde bile saçsız kafasıyla bir erkeğe benziyordu. “Kıpkırmızı, teni de buruş buruş.”
Eleni, başındaki lohusa tacıyla birlikte gülümsedi. “Ama doğunca onu hep koruyacağini söylemiştin. Çirkin olmasi korumaya engel mi?” Beş yaşındaki Asil, bir süre düşündükten sonra başını iki yana salladı. Aynı anda bebeğin gözlerini açmayı başarmasıyla Asil de gözlerini açabildiği kadar açtı. “Aaa şuna bakın!”
“Oğlum bağırma, hastaneyi inlettin.”
Asil, annesinin uyarısına aldırış etmeyip kaşlarını çatan ve iri gözlerini yüzüne diken bebeğe dikkatle odaklandı. Çatık kaşlı bebek mi olurdu hiç? “Gözleri maviymiş! Cam gibi masmavi hem de!” İçinde hissettiği heyecan daha öncekilere benzemiyordu. Başını omzuna eğip heyecanla Eleni Teyzesine baktı. “O zaman ismi de Mavi olsun mu Eleni Teyze?”
