Ms. Nerdy Sweet Revenge (ON GOING)

Chapter 13: Trauma

Georgin's POV

Days have passed I'm still not okay. After Kyle blame me i feel blue. He thinks I'm bad. For Pete's sake that was a simple revenge, a sweet revenge. Buti pa nga siya nakatikim ng mamahalin na wine. Pinalasap ko lang naman sa kanya ang napakatamis na wine sa buong mundo. Don't tell hindi niya nagustuhan yon? Ibasag ko pa sa bungo niya eh! Gosh I'm stressed!

Babaeng madumi! When she was bullying me i had this thought that i one day I'll have a revenge so i hired a secret agent to secretly took photos of Zyca and I was right Zyca's not innocent. She's dirty. I already notice it whenever i will go home. There's a time i was waiting for my driver when i saw her get in the car of whoever that is. Halos araw araw nakikita ko siyang sumasakay sa iba't ibang sasakyan. I was thinking was it her boyfriend who has so many cars? But that question answered when i secretly follow them. It was definitely a different person. I always stalked her and the answer was she's dating different guys everyday! I thought she was pure clean! Some of the photos with her is young but some were old. Ayos lang sana kung kaedad niya lang or mas matanda sa kanya ng 2 or 3 years old but no! Kahit matanda dinidate niya! Pero bakit? That's Zyca! Maarte siya at bitch kaya why woud he date an old man? Is that her sugar daddy?

I still dont know why Kyle is blaming me? Is he somewhat related to Zyca? O baka naman girlfriend niya? Pero kung totoo hindi naman ako maniniwala. Kyle don't do commitments. But why is he so worried?

Hindi ako ang klaseng babae na humihingi na pasensya kung wala naman akong ginawang kasalanan. Sana maiintindihan yon ni Zyca kung bakit ko ginawa yon.

Wag ko na nga silang isipin, they're not worth my time to think about!

It's lunch time. Kaya pumunta na ako sa cafeteria. Pag pasok ko tumahimik silang lahat. What's with the atmosphere? Kunot noo ko silang tiningnan. They are looking at me wide eyes. And i heard some whispers. SeriouslyWala bang araw na hindi ako makarinig ng nga bulong? Nakakairita na eh.

"Totoo nga, siya yung may ari ng school."

"What's her name again?"

"Georgin Aguasita short for Georguasita."

"Shet, nakakagulat namang balita yan. Ganun pala siya ka yaman?"

I rolled my eyes. Psh ngayon'g alam niyo na pwedi na ba kayong manahimik?

Nag order na ako ng pagkain at umupo sa gitna na walang tao. Para akong tuldok sa gitna at pinalibutan ako. Whatever. Pinagpatuloy ko lang ang pagkain ko ng magsidatingan ang mga feeling F4 sa school. There aura is kinda dark and alluring. Ma fifeel mo talagang mapanganib silang mga pogi-kidding pero gwapo naman talaga sila. Hindi ko na tuloy ang pagsubo ko ng huminto silang lima sa harap ko. Nakataas ang kilay kong bumaling sa kanila. Binaba ko ang kubyertos ko at bumuntong hininga nang malakas para naman malaman nilang naiinis ako sa kanila.

"Ano na naman ba?" dirketa kong tinitigan si Kyle sa mata. Blanko ang ekpresyon niya.

"That's our sit my lady." si jeremy ang sumagot.

"Pano naging sa inyo to? Kayo bumili nito?" sarkastiko kong sagot.

"No no silly, i mean diyan na kami umupo matagal na so we claim it as ours."

"Matagal na yon. Maghanap na lang kayo ng ibang mauupuan. Istorbo." Hindi nila pinansin ang sinabi ko at umupo sa tabi ko! Umupo sa tabi ko si hunter at sa kabila jeremy. Si Kyle ang kaharap ko na pinagitnaan ni Blake at Blaze. Assholes. Bakit dito sila umupo?

"Sinabi ko bang dito kayo uupo?" mataray kong turan. Walang sumagot. Tinawag ni jeremy ang lalaki para mag order.

"Are you okay? How's your wound?" biglang tanong ni Hunter.

"Huh?" kumunot ang noo ko at tiningnan ang binti ko. Hindi na siya gaanong kalalaki dahil gumaling na siya kaunting galos na lang kaya nilagyan ko na band aid.

Nagulat ako ng biglang siyang lumuhod at tiningnan ang galos ko. Napaigtad ako ng hawakan niya ang band aid. He slowly peel it of from my skin. Nanlaki ang mata ko ng hindi pa siya humilom ng tuluyan, namumula pa ito.

"Tsk, tsk, tsk." umiling iling siya.

Napatingin din ang ibang kasama namin except kay Kyle. Nakatingin lang ito ng diretso sa lamesa at walang imik. Pa simple ko siya inirapan. Wala malang care!

"Dalhin na yan sa clinic, ang lalim niyan ah. Anong ginawa mo Georg?" tanong ni jeremy na ngayon ay nakatingin sa binti ko.

"Malamang nung Friday, nakarinig ako ng basag doon eh." sagot naman ni Blaze.

"Don't mind me, hindi naman siya masakit." inagaw ko kay Hunter ang band aid at binalik sa sugat ko.

Tumayo na ako saka umalis. Fuck you Kyle! Ni katiting konsensya ay wala ka! Bwesit! Bakit ka galit sa kaniya? Tanong ng ibang bahagi ng isip ko. Aba ewan ko! Dapat alam mo yon dahil utak kita!

Nang makalabas sa cafeteria tumigil muna ako at tumingin sa sugat ki. Medyo kumirot. Bahala na, sa bahay ko na lang ito gagamutin mamaya. Aalis na sana ako ulit ng may humawak sa braso ko. Pag lingon ko si Kyle ito. Sumalubong agad ang kilay ko.

"You need to go to clinic." malalim ang boses niya.

Binawa ko ang braso ko sa kanya."Wala kang pakialam." saka siya tinalikuran. Why did he bother to follow me? Wala siya care diba?

Nagulat ako ng bigla akong umangat hindi dahil lumipad ako kundi may nagbuhat sakin. Bridal style!

"Kyle ibaba mo ako!" sigaw ko.

"Ang tigas ng ulo mo." simple niyang sagot.

"Isa! Ibaba mo ako Kyle!"

Napansin kong patungo kami sa clinic. Ayaw kung pumasok sa clinic! Pinikit ko ang mata ko nung naramdaman kong andito na kami. I can smell the pharmaceutical scent. Bumilis ang paghinga ko at parang anytime hihinto ito.

"Georgin?"

Hindi ako sumagot. Hindi ko minulat ang mata ko. And before i knew my tears are now streaming down my face. I heard he cursed.

Nilapag niya ako sa upuan. Pinasok niya ba ako sa clinic?

"Shit, Open your eyes georg.." nagaalala ang kanyang tono.

I shook my head ten times. I don't want to be in the clinic. Kahit school clinic lang yan it's still a hospital. I dont want to remember the bad memory I have experience inside the hospital. No... No...

"Georg, open your eyes, its okay we're not in the clinic anymore."

"Totoo?"

"Yes, now open your eyes."

Minulat ko ang mata ko at ang mukha ni Kyle ay ilang pulgada na lang ang layo sakin. He cupped my face and dry my tears. But it's not help, patuloy paring tumutulo ang luha ko.

"Im sorry."

The next i knew ,he was hugging me... in my miserable state. And i was glad that he was there to comfort me. He caressed my back while his other hand is stroking my hair. I stop from crying and try to compose my breathing. When he was about to let go i encircled my arms around his waist and lean my head on his chest tighter.

"Stay." that's just a one word but he directly understand it.

"Thank you." sabi ko sa kanya. Nakaupo na kami ngayon sa bench pagkatapos kong tumahan kanina.

Yumuko ako. Nilukob ako ng kahihiyan dahil sa ginawa ko kanina. I wasn't at my self that time. Natatakot lang ako kaya yinakap ko siya.

"Im sorry." he said.

"Why are you sorry?"

"I didn't know you have a trauma when i bring you there."

"Okay lang, hindi mo naman yun kasalanan, wala kang alam about d-doon."

He sighed.

"Oh i forgot. I'll be right back." umalis siya at tumakbo papasok sa clinic. Pagbalik niya may dala na siyang first aid. He cured my wound carefully.

"Thank you." i muttered.

:)